2012-08-28 20:13
|
Czy Wasi partnerzy musieli dorosnąć do tacierzyństwa i do posiadania rodziny?
Mam problem z moim A. Sytuacja jest taka, jak już kiedyś tu opisywałam - mieszkamy osobno, ja jestem na (niewielkim) L4, więc generalnie utrzymuje mnie mama. On mieszka z rodzicami. Moja mama często mi wypomina, że A. jest nieodpowiedzialny, że nie umie się zająć rodziną, że powinniśmy mieszkać razem. Dzisiaj mi powiedziała, że mam sobie nie wyobrażać, że jak urodzę A. zamieszka z nami, bo ona nie będzie utrzymywać jeszcze jego. A. z kolei pracuje, ale ma swoje zaległości finansowe do spłacenia, no i nie będę ukrywać - nie należy do zbyt odpowiedzialnych osób. Zdarza mu się wydać pieniądze na głupoty, raczej nie myśli przyszłościowo. Boję się, że już zawsze tak będzie. Że już zawsze będę musiała wysłuchiwać od mamy jaki to on jest nieodpowiedzialny i jak to ona się poświęca, że mnie i dziecko utrzymuje. Wiem, że miała swoje plany a propos tego co zrobi jak ja się wyprowadzę z A. na swoje (bo tak miało być). Wiem też, że A. chciałby żebyśmy razem zamieszkali, ale z drugiej strony dużo gada mało robi...
Nie chcę tak skończyć. Zupełnie inaczej to wszystko miało wyglądać. Miałam tyle planów, dopiero co skończyłam studia. Wiem, że dużo dziewczyn w ciąży ma gorszą sytuacje, ale mnie męczy wysłuchiwanie od mojej mamy jaki to mój chłopak jest nieodpowiedzialny. Mam ochotę walnąć pięścią w stół i wyjść, a nie mogę...
Nie wiem co robić. Liczyć, że A. się weźmie w garść w końcu i zrobić cokolwiek w kierunku tego, żebyśmy razem zamieszkali?
Chcę mieć normalną rodzinę, a nie życie na walizkach i "dochodzącego" tatusia dla dziecka.
Co mam zrobić? :(
TAGI
Brak tagów, bądź pierwsza!
Odpowiedzi
Moim zdaniem musicie usiąść i poważnie porozmawiać na temat tego co dalej będzię. To jest najodpowiedniejsza pora by podjąć decyzję zanim się urodzi Wam dziecko. Zapytaj go jak sobie to dalej wyobraża jak juz maleństwo będzie na świecie...
Twoja wina jest taka, że przecież przed ciążą widziałaś jaki on jest i mimo tego chciałaś z nim być...?
Najbardziej mnie wkurza w tej sytuacji, że jestem jedyną osobą, która nic nie może zrobić, a na mnie się wszyscy wyładowują. To od A. zależy jak nam się ułoży. Ja nie mogę teraz pracować po 12h, żebyśmy mieli na mieszkanie. Mogę jedynie mówić, mówić i mówić. I cały czas i tak będę od kogoś uzależniona. Albo od mamy, albo od niego. ;/
Kochana mów,mów,mów ile wlezie do tego durnego łba,że tak ujmę sama przechodziłam to samo mój mężulek patrzył głupot nie rodziny aż w końcu dotarło co ma do stracenia...3mam kciuki ale nie odpuszczaj tylko gadaj aż do znudzenia..tu chodzi o waszego maluszka nie poddaj się..a jak nie to ja przyjadę i z nim porządek zrobię..:)
Moja mama dosyć dobrze zarabia, więc on wie, że jeśli on mnie nie utrzyma ona to zrobi. Nie jest podstawiony pod ścianą. ;/
Za to ja zaczynam czuć się u mamy jak pasożyt, a nie jak domownik.
Pomyślałam nawet przed chwilą, że gdyby nie dziecko nie miałabym takiego problemu. Nie dość, że w kijowej sytuacji, to jeszcze wyrodna matka ze mnie..
Jak ta pięść nie pomoże, to powiedz mu że Ty nie potrzebujesz dużego dziecka, tylko mężczyzny! Może jak mu na ambicję wjedziesz to podziała...ile on ma lat wogóle?
Skoro jesteś już po studiach-to nie jesteś już dzieckiem, ale dojrzałą kobietą, więc wnioskuję, że i Twój chłopak nie jest też już dzieciakiem...więc pierdzielnij ta pięścią, ale tak żeby doszło do niego coś, bo ja nie rozumiem jak dorosły facet może mieszkać jeszcze z mamusią...a jak mu się podoba mieszkanie z mamusią, to po jakiego ciula(za przeproszeniem) planował zakładanie rodziny? Bo ja tu chyba czegoś nie rozumiem...
Twoja wina jest taka, że przecież przed ciążą widziałaś jaki on jest i mimo tego chciałaś z nim być...?
Wydaje mi się, że dopiero w tak "ekstremalnej" sytuacji dostrzegłam, że jest nieodpowiedzialny. Twoja wina jest taka, że przecież przed ciążą widziałaś jaki on jest i mimo tego chciałaś z nim być...?
Sama pluje sobie teraz w brodę. Ale czasu nie cofnę. Masz rację, że to moja wina.
