Czy porodowy ból będzie do zniesienia? Czy wszystko na pewno skończy się dobrze? I czy… przyszłej mamie powinien towarzyszyć jej partner? Na to ostatnie pytanie odpowiadamy w oparciu o zdanie psychologów.


Wątpliwości

Od kiedy tylko w polskich szpitalach pojawiła się możliwość wspólnych porodów, praktycznie każda para, która spodziewa się dziecka, zastanawia się nad tą opcją. Rodzić razem, czy raczej… nie? Wbrew pozorom, sprawa nie jest oczywista. Wspólny poród może bowiem nieść za sobą mnóstwo korzyści… i potencjalnych zagrożeń. Na początek – co dobrego wynika z obecności taty przy porodzie?
 

• Wsparcie żony – emocjonalne, którym jest choćby zwykłe trzymanie za rękę oraz „techniczne” (podanie butelki z wodą, masaż obolałych mięśni) 
• Kontrola – czyli obserwowanie zachowania personelu szpitala. Niektóre rodzące twierdzą, że w sytuacji, gdy kobieta jest zupełnie sama, traktowana jest gorzej, niż w obecności partnera
• Niezapomniane wrażenia i wspomnienia – wielu ojców podkreśla, że widok narodzin ich dziecka była jednym z najpiękniejszych doświadczeń w życiu.

By jednak spojrzeć na sprawę uczciwie – obecność ojca dziecka przy porodzie obarczona jest także pewnym ryzykiem. Wiele kobiet boi się, że ich mężowie czy partnerzy nabędą pewnego rodzaju szoku, który będzie negatywnie wpływał na obraz atrakcyjności żony w przyszłości oraz pożycie seksualne. Niestety, psychologowie potwierdzają – istnieje takie prawdopodobieństwo. Coraz częściej do poradni małżeńskich zgłaszają się pary, które mają wielkie problemy wynikające ze doświadczenia wspólnego porodu. Na jakie negatywne wspomnienia i uczucia narzekają panowie i co może z tego wynikać?

• Poczucie kompletnej bezradności – obserwowanie cierpienia swojej żony i świadomość, że nie można zrobić nic, by jej pomóc
• Zmęczenie – tak, chociaż wydaje się to niedorzeczne (w końcu to raczej mama męczy się tu bardziej), ojcowie bardzo często również wspominają skrajne wyczerpanie uczestnictwem w porodzie. Długie oczekiwanie, bezradność, często nietrafione próby pomocy – wszystko to powoduje olbrzymie zmęczenia.
• Przerażenie krzykami – dotąd spokojna żona zaczyna bluzgać czy wręcz rozpaczliwie wyć z bólu. Dla bardziej wrażliwego mężczyzny może być to widok traumatyczny, a ukochana kobieta zaczyna być postrzegana w zupełnie innym świetle.
• Obrzydzenie – niestety, istnieje prawdopodobieństwo, że niespodziewający się aż „takich” widoków mężczyzna zwyczajnie dozna swego rodzaju urazu. Poród jest piękny w ujęciu idei, samego faktu przychodzenia na świat nowego człowieka. Jednak fizycznie jest po prostu „nieładny”. Krew, czasem kał, wody, łożysko – widok tego wszystkiego może skutecznie zniechęcić mężczyznę do życia seksualnego. Co istotne – nie wynika to z jego chęci, na powstanie takich zmian nie ma on tak naprawdę żadnego wpływu.
  
   

Wspólnie?