Decyzja o wykonaniu cesarskiego cięcia może zostać podjęta zarówno przed jak i w trakcie porodu. Powodem jest występowaniem licznych przesłanek do zaniechania naturalnego porodu, które mogą ujawnić się dopiero podczas jego trwania. Niektóre kobiety obarczone są jednak koniecznością stosowania cesarskiego cięcia przy każdym kolejnym dziecku. Z taką sytuacją mamy do czynienia wtedy, gdy przyszła mama cierpi z powodu chorób serca, które wpływają na niewydolność krążenia. Ponadto motywem zrezygnowania z naturalnego porodu mogą być także choroby płuc, zaawansowane wady wzroku oraz wady kręgosłupa, występujące u ciężarnych. Dodatkowo konieczność wykonania cesarskiego cięcia występuje wspólnie z konfliktem serologicznym, czyli niezgodnością czynników Rh we krwi matki i dziecka. Oprócz tego mogą pojawić się specjalne okoliczności, występujące przed lub w trakcie porodu, które decydują o interwencji chirurgicznej. Należy do nich nieprawidłowe ułożenie główki dziecka, bądź całego jego ciała. Przy pozycjach poprzecznych, twarzyczkowych, nóżkowych czy miednicowych, kobieta rodząca po raz pierwszy zmuszona jest poddać się cesarskiemu cięciu. Z naturalnego porodu rezygnuje się także wtedy, gdy główka dziecka jest zbyt duża w stosunku do szerokości miednicy ciężarnej. Cesarskie cięcie staje się koniecznością także w przypadku, gdy do rozpoczęcia akcji porodowej dochodzi zbyt wcześnie. Wówczas dzięki szybkiej interwencji chirurga maluch ma większe szanse na przeżycie.

Choć wydaje się, że przesłanek do podjęcia cesarskiego cięcia jest mnóstwo, na naturalny poród nie może liczyć zaledwie co dziesiąta kobieta. Częstokroć dochodzi jednak do nadużywania interwencji chirurgicznej, z powodu obaw i lęków przyszłych matek, które nie chcą zmagać się z bólem oraz obawiają się długotrwałego wysiłku. Samodzielna decyzja o cesarskim cięciu nie zawsze bywa korzystna, ponieważ każda interwencja lekarza obarczona jest możliwością wystąpienia nieprzewidzianych komplikacji.