(2013-12-02 21:54)
zgłoś nadużycie
Milaa - dopóki się nie wypalę pisać pewnie będę, dopóki starczy mi koncepcji na czas kiedy to robić przy dwójce dzieci jak i Antosiu będzie z nami. Dziękuję.
http://www.youtube.com/watch?v=3zoE2CLw5FU
Trzystu wpisom podołałam. This is moja Sparta. No i moje NIN. Innych dźwięków nie widzę dla tego wpisu.
Na 400 nie ma co liczyć do Antoniowych urodzin - wg OM zostało 37dni, wg USG 44dni. Średnia ilość wpisów musiałaby wypaść powyżej dwójki dziennie - o to mnie nie podejrzewaj Kamilka ;)
Czasem jeszcze trudno sobie uzmysłowić, że tyle czasu tutaj jestem... że poświęciłam temu miejscu sporo miejsca w swoim świecie, w swoim sercu, w swoim czasie.. Wpisy najróżniejszej maści, niedawno do nich wracałam wraz z podróżą w moją blogową przeszłość Kamili. Tęskno mi za takimi wpisami jak te, w których miałam chęć, potrzebę wywietrzenia siebie i swoich boleści, przemyśleń i wymyśleń.. gdzieś ostatnio ze mnie uleciała ta precyzja pisania, uleciała emocjonalność taka bardziej poważna. Jestem tu i teraz toczącą się kulką, odbijającą się z kąta w kąt, lecącą za moim synem non stop.. non stop. Zauważam trudność w sobie do chwili przestanku, do chwili zamyślunku nad czymś poza szarością dni ( wiadome, że od czerni do białości jest tego sporo, ale to wciąż takie bliskie podłogi, ewentualnie parapetu). Wiem, że czas ciąży to dla mnie wyjątkowo trudny czas jeśli chodzi o połączenia neuronów więc jakoś się usprawiedliwiam... wierzę, że degeneracja szarej masy nie będzie się pogłębiać w zastraszającym tempie.
Dziękuję każdej z Was, która ma czas i chęci by nas czytać, która jakoś nas polubiła. Wirtua wirtuozami czasami nawet naszego samopoczucia - i tak dzięki Wam poczułam, że jestem słuchana, że moje problemy są ważne i moje - nasze osiągnięcia też. Dobrze mi jest dzielić się z Wami sporą częścią swojego życia. Na tyle ile potrafię i umiem.
W zasadzie pierwszy wpis blogowy powstał tutaj dwa lata temu i przeszło miesiąc. To 25 miesięcy - moje dziecko jeszcze tyle nie ma na swoim pozabrzuszkowym kącie. Uznaję więc ten blog za moje wirtualne dziecię, spóściznę taką, może nic nigdy mnie nie skusi do tego by go usunąć z portalu i z samej siebie. Oby.
2011 październik/listopad ( właśnie odkryłam to zdjęcie szukając jakiegoś właściwego z tamtego czasu kiedy ten blog powstawał - nie wiedziałam, że mam jeszcze jakieś zdjęcie brzuszka z Marcelim w środku )
2013 październik/listopad.
Komentarze
Wyświetlono: 11 - 18 z 18.
(2013-12-02 21:57)
zgłoś nadużycie
(2013-12-02 22:01)
zgłoś nadużycie
Kamilka - nic Ci nie powiem, bo jeszcze gotowaś mu kupić taki koszyk. Dziś myślałam o tym żeby podwędzić koszyk z IKEI ten dla dzieci z biedronką , ale z tą rurą dla rodzica nie ma szans tego spakować do auta :D
Kamilka taka podróż po tym moim blogu i mnie się marzy, przywołać takie chwile.. wczoraj oglądałam filmy z udziałem kilkutygodniowego Marcelka, no właśnie, kiedyś wiek dziecka liczyło się w tygodniach, teraz w miesiącach, a za chwilę w latach. Za często ostatnio zastanawiam się nad tym jacy będą dla mnie kiedyś moi synowie..
(2013-12-02 22:02)
zgłoś nadużycie
Właśnie osttanio zerknełam sobie na Marcelkowy fb bo już sie obawialam ze mnie wyrzucono ze zrzeszenia. Puuuusto tam i cichoooo tak nie po waszemu.
(2013-12-02 22:03)
zgłoś nadużycie
Migrenko cudne zaproszenia, aż zazdroszczę :)
Coma ratuje życie tej jesieni...
(2013-12-02 22:07)
zgłoś nadużycie
Hania - jakoś tak zaniedbałam, to prawda - ale stwierdziłam swojego czasu, że za dużo tego wszędzie ;) tyle co normalnie na FB wrzucę a i tak mam wyrzuty sumienia, że za dużo. Tutaj za to Haniu zawsze na bieżąco jesteśmy z Marcelkiem ;)
(2013-12-02 22:15)
zgłoś nadużycie
http://www.youtube.com/watch?v=Wla86LpoEpw tak cały czas myślę, że widzę w tym siebie. Ten tekst ma w sobie wszystko co mówi o mnie, określa rzeczywistość.
(2013-12-02 22:29)
zgłoś nadużycie
"Oto dlaczego tak się obawiam
Że za minutę trzeba będzie wstawać i żyć"
