(2009-09-03 10:59)
zgłoś nadużycie
Co za ciężkie dni mam ostatnio. Drażni mnie wszystko przeokropnie. Nie wiem czy to za sprawą hormonów czy poprostu wszystko się tak niefajnie składa. Czego się nie dotknę, psuję. Denerwują mnie moje 3 banki, każdy za co innego i regularnie na zmianę któryś coś odwala. Nie pomagają reklamacje, nie docierają faksy, brak rzetelnej informacji na infoliniach. W collegu to samo. Tydzień czasu czekałam na mailową odpowiedź, bo rzekomo nie docierają, a i tak odpowiedź nie była wyczerpująca. Wszystko idzie jak krew z nosa, czuję się bezradna. Nie można polegać na nikim wokoło, o wszystkim muszę pamiętać i dopilonować, często zapominając o sobie. Dziś kompletnie zapomniałam o zajęciach w szkole rodzenia. Nie poznaję się. Na dodatek wspomnę, że od lipca ciągle toczą się weekendowe remonty, albo i nie, co jeszcze bardziej mnie drażni, bo rodzę za 2 miesiące a jeszcze nic nie gotowe. Oprócz kilku ubranek od koleżanki i paru rzeczy od kuzynki nie zakupiłam jeszcze praktycznie niczego. Noooo poza wózkiem, w dniu wczorajszym. Ale ja nawet się już z tego nie potrafię cieszyć, szczególnie że po nocy kółka pozostawiły ślady na dopiero co wycyklinowanej podłodze. No i jakby tego wszystkiego było mało pół dnia męczyłam się z kompem bo przypadkiem odłączyłam internet. Boże ja już bez niego jak bez ręki! Wiem, wszystko to pierdoły, ale wszystko razem (a to nie wszystko) daje efekt ciężkiej depresji :( Brakuje mi oparcia, albo choćby obecności mojego mężczyzny, który świata sie nie boi i pracę znalazł sobie za granicą. Jakie to życie pokręcone...
