Jestem na tym forum juz od jakiegoś czasu. Raczej jako obserwator, jetsem tu codziennie ale nadszedl czas, ze i ja muszę sie wygadać...
Siedzę w domu juz rok czasu najpier na l4 zagrozenie ciąży, teraz z maleństwem i juz zaczynam swirowac. Wszystko nie wkur... Nie mam cierpliwości do niczego ani nikogo. Obrywa starszy syn i P.
Młody jest super dzieciaczkiem, prawie nie placze, jest bardzo pogodny. Teraz jestesmy na etapie zabkowanie wiec bywa roznie. Dziś w nocy budzil sie co godzine.
Jestem ledwo zywa, w domu trzeba ogarnac, ugotowac chlopakom obiad i jeszcze być milą jak wrocą....
Mam dość!
Mi juz leci 4 rok jak siedze w domu i nie zajmuje się niczym innym prócz opcji; gotowanie pranie wych 2chłopaków ,zmywanie,sprzatanie... ale jestem na swoim więc jak ja sobie nie zrobie to nikt tego za mnie nie zrobi...
U mnie jest podobnie jak ja nie zrobie to najzwyczajniej w świecie bedzie nie zrobione. P. pomoże ale trzeba mu co chwile o tym przypominać i to mnie wlasnie denerwuje. Nic od siebie...
Ja mam podobnie z tym,ze mój mąz wyjechał za granicę do pracy i teraz jestem sama z dziewczynami .Nie pracuję ,tylo zajmuje sie domem ,czyli jestem etatową mamą :) To chyba ta monotonia człowieka tak dobija ,problemy itp Czasami człowiek naprawdę ma dośc i uciekł by jak najdalej .........ale tak jak napaisała mama91 jak ja nie zrobie nikt za mnie nie zrobi .
|
|
