Czuję się dziwnie to czytając..

Mój szkrab nie odzywał się do mnie po dwa dni , a ja szumu nie robiłam o to , bo wstyd mi było robić lament w szpitalu i zgrywać histeryczke. 

Wolałam poczekać ciut dłużej niż panikować. 

Tego nie zrozumiem chyba nigdy. Zachowuje się jak doświadczona mamuśka, będąc matką jedynaka. No stress.

Jestem PANIKARĄ to mało powiedziane ale nie będe ryzykować tylko dlatego że wyda mi się to "dziwne" czy tym bardziej ktoś tak sobie pomyśli...
W szpitalu położna powiedziała że powinnam zgłosić się nawet wcześniej a lekarz nie nazwał tego paniką a prawidłowym zachowaniem.
Gratuluje jak to nazwałaś doświadczenia chociaż ja bym to nazwała inaczej.
No stress:)

Jeśli czułaś, że coś może być nie tak, to była jak najbardziej zdrowa reakcja. Wychodze z załozenia ze lepiej dmuchać na zimne niż sie nie potrzebnie stresować. Duzo zdrówka dla Ciebie i małej. Pozdrawiam

Mój szkrab nie odzywał się do mnie po dwa dni , a ja szumu nie robiłam o to , bo wstyd mi było robić lament w szpitalu i zgrywać histeryczke.- taaa bo to takie ważne...

Skąd ta złość ,skąd ten atak?

Wykazałam jedynie niezrozumienie do takiego skakania na każdą pierdołą. Może dlatego ,że generalnie rzygam tym, przez to jak mama mnie wychowywała. Do szkoły sama chodziłam dopiero w 4tej klasie podstawówki, trzymanie pod kloszem , życie w strachu,że jej dziecku coś się stanie na każdym kroku. Przez krzyżówkę przejść mi nie było wolno bez podania rączki przez długi długi okres, a i teraz czasem mnie łapie za ręke jak przechodzimy przez ulicę. 

Przejadło mi się, dlatego też sama teraz olewam prawie wszystko. Może to źle, może dobrze-nie wiem. Być może moje podejście też nie jest prawidłowe, ale nie umiem nawet udawać ,że się przejmuje. 

Najzdrowiej byłoby to wszystko wypośrodkować-skakanie nad dzieckiem też wyrządza krzywdę-sama coś o tym wiem. 

Moze jej tam u znajomych zle było i sie obraziła??? moja mała tak samo mi odwaliła :P bylismy u znajomych , i tam kazdy palił ... zamiast oni jakos odejsc czy cos ... to w dupie mieli i w sumie ja odchodziłam ,ale nie chcialam tez po kogos mieszkaniu chodzic takze i tak to wdychałam ... chociaz ono otwozyli i tak nic nie dało... i zabrałam swojego D do domu bo dłuzej wytrzymac nie mogłam....   a moja mała???? obraziła sie i nie ruszała chyba 2 dni... byłam przerazona ;) ale bardzo starannie dobierałam SŁÓDYCZE :P i wkoncu skopała mój brzuchol:P

badangel87 też tak tosobie teraz tłumacze że się pogniewała;) że taka domatorka bardziej z niej:D Też spróbowałam przekupić ją czekoladą ale nie wyszło;)
Teraz jestem spokojniejsza chociaż troche zamieszania zrobiłyśmy:)

U mnie przez kilka dni się nie ruszał ale babka po USG powiedziała, że czasami tak się zdarza jak dziecko się jakoś ułoży inaczej albo poprostu rusza się ale lekko i czasami tego nie wyczuwamy.

Tez mialam takie ataki paniki jak maly sie nie ruszal przez dluzszy czas:/ W sumie to chodzilam w strachu przez prawie cala ciaze, mimo ze przebiegala idealnie. Tak, tez panikara ze mnie, na tyle ze nie wiem czy zdecydowalbym sie przerabiac to jeszcze raz...Jak to czytam to przypomina mi sie jak to bylo rok temu.

Ja podobnie bym się zachowała  heartshoney09. Tym bardziej, że pierwsze dziecko po 40 dniach mi zmrło i drugiego też bym nie chciała stracić.