czas zwariował, świat zwariował, nie wiem kiedy uciekają mi te dni z moim dzieckiem, ostatnie nasze wspólne dnie i noce, kiedy mogę w pełni poświęcić się opiece nad nią i jako tako nigdzie się nie spieszyć, robić swoje, choć zycie tak jakby na końcówce przybrało zawrotne tempo;
już wkrótce spotkania w firmie dot. wdrożenia i mojego powrotu, pomalu się zaczyna, jeszcze tylko urlop wypoczynkowy i zacznę nowy etap w swoim życiu - dajemy sobie szansę, mała zosatnie z opiekunką, a ja spróbuję na nowo odnaleźć się w mojej korpo, nic na siłe, dajemy sobie czas proby - jak to będzie, w końcu jestem sama, mąż jeździ, więc nie będzie łatwo pogodzić te obowiązki, ale chce spróbowac, zoabczyć jak to będzie, nie chcę zostawać w domu, skoro mam gdzie wracać.... boję się, poczatki zapewne nie będą łatwe, ale z gorszych opresji się wychodziło i nic nie jest na zawsze nam dane,wiem że zawsze moge zrezygnować, zyc o wiele skromniej, ale bez presji...
czekam na ciepłe dni, kiedy wyruszymy na długie spacery i wycieczki za miasto
Ze wszystkim sobie poradzicie :)
Ja muszę czekać do września, bo nie stać nas na opłacenie niani na cały etat;/ a bez sensu wydawać całą wypłatę po to, żeby ktoś siedział w domu z dzieckiem jak chciałam żeby poszło do dzieci.
Trzymam za Ciebie kciuki, dasz rade, tak sobie poukładasz, że wszystko będzie grało :)
Szczęśliwa Mama to szczęśliwe Dziecko 
Mam nadzieję, że jak wejdziesz w ten rytm pracy i przyzwyczaisz się do rozłąki z córcią to poczujesz się spełniona w roli pracującej mamy. Wyjdziesz do ludzi, trochę odpoczniesz psychicznie od domowych problemów i zobaczysz, że będzie dobrze :)
U nas już wiosna się rozgościła mam nadzieję, żę na dobre i teraz całe dnie spędzamy na dworze ;)
dzięki kochane
|
|
