Dziecko nie jest Twoje

"Jak kochać dziecko. Prawo dziecko do szacunku". Janusz Korczak

"Język niemowląt. Moja mama mnie rozumie". Tracy Hogg

Pierwsza pomagała mi przetrwać trudne chwile nad kołyską... Druga wzmacniała pewność siebie i wspierała intuicję. Polecam.

Ja jeszcze chciałam o języku niemowląt. Już dawno się do tego przymierzam... Nam książka w pewnym sensie pomogła, żeby sobie conieco poukładać. Dzięki zmianie kolejności aktywności, spania i karmienia (czyli najpierw karmienie, potem aktywność i na końcu spanie) udało nam się wydłużyć przerwy między karmieniami, co pomogło nam na bóle brzuszka. Teraz co prawda musimy to trochę poodkręcać, ale to już inna historia...

Była to chyba jedyna przydatna rzecz z tej książki. Nie podoba mi się natomiast bardzo to co autorka pisze o przerwach między karmieniami, a mianowicie, że dziecko jak płacze np. godzinę po posiłku, to na pewno nie jest głodne. Rozmawiałam o tym z dwiema położnymi i z dwiema pediatrami, i każda z nich mi powiedziała, że nie mogę tego wiedzieć... nie wiem ile dziecko zjadło, jakie ma akurat w tym momencie potrzeby, czy nie potrzebuje picia itd. Trzymanie płaczącego dziecka przez 2,5 godziny z dala od cyca, bo autorka twierdzi, że ono NIE MOŻE być teraz głodne, nie jest chyba godne polecenia...

Dwie kolejne z psychologii rozwojowej: 

"Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat", Frances L. Ilg, Louise Bates Ames, Sidney M. Baker. Poradnik dla rodziców psychologów i lekarzy. Zupełnie nic ciekawego w tej pozycji nie znalazłam i nie wiem dla jakich lekarzy i psychologów mógłby to być poradnik?! Wszystko bardzo po łepkach, nic konkretnego i bardzo, bardzo poradnikowo. Jedyne co mi się z tej książki przydało to bibliografia. 

"Praktyczna psychologia dziecka", Rita Kohnstamm. Mam wrażenie, że już o tym pisałam, ale przejrzałam poprzednie wpisy i nie widzę. Tą książkę polecam dla kogoś kto się trochę bardziej psychologią interesuje. Bardzo duży zakres wiedzy. Przy każdym temacie nazwiska psychologów, którzy się tym obszarem zajmowali. Łatwo więc sięgnąć po jakąś literaturę uzupełniającą.  

Paul C. Holinger, Co mówią dzieci, zanim nauczą się mówić. 

O tym jak niemowlęta wyrażają uczucia, jak te pozytywne uczycia wzmacniać i jak ważne jest zaspokajanie potrzeb dziecka i reagowanie na wołania o pomoc. Autor jest profesorem psychiatrii i psychoanalitykiem z 25cio letnim doświadczeniem.

"Przejawiana przez dziecko chęć, by być takim jak mama i tata, jest jednym z najpotężniejszych czynników mających wpływ na jego kształtujący się charakter. Ta ogromna potrzeba naśladowania ciebie jest jednym z najsilniejszych i najczęściej niedostrzeganych czynników motywujących zachowanie. Ten wrodzony odruch identyfikowania się z tobą może być nieocenioną pomocą w wywchowywaniu zdrowego emocjonalnie dziecka"

Zanim więc ukażesz dziecko za to w jaki sposób wyraża złość, zastanów się, czy sam go tego nie nauczyłeś :)

Polecam! 

Nessia Laniado, Kiedy dziecko płacze.

Krótka, pocieszająca książeczka :) Kolejna z nurtu "słuchaj swojego dziecka i zaspokajaj jego potrzeby". O tym ak pocieszać i budować poczucie bliskości. O tym, że ważny jest śmiech i o wielkich lękach naszych małych dzieci.  

"Wbrew temu, w co wierzy wielu rodziców, dzieci, które cieszą się kontaktem fizycznym z mamą i tatą i mają poczucie bezpieczeństwa, nie wyrastają na zepsutych mlodych ludzi. Co więcej, gdy dzieci te osiągają niezależność, okazuje się, że są osobami bardziej pewnymi siebie i potrafiącymi nawiązywać silne i trwałe związki. Nie należy się obawiać, że je 'zepsujemy'".