Kamila to nie jest śmieszne. Tak było, jest i będzie i nieważne, czy w stanach, anglii czy polsce. Zawsze były profesje bardziej i mniej opłacalne. Taki "lajf". A co do polityki prorodzinnej to fakt lipa ale pamiętaj,że apetyt rośnie w miarę jedzenia i tak pewnie byłaby masa ludzi niezadowolonych. I kwestia godnego życia to dla każdego co innego. Jeden będzie szczęśliwy,że może dzieckukupić nowe buty dwa razy do roku a inny potrzebuje wakacji na bali. Ale chyba za dalekowybiegłyśmy w tych rozważaniach. To jest wpis Koniczynki i najważniejsze to co chciałam jej przekazać,że jest jeszcze młoda i jej los może się odmienić. Nie ma co załamywać rąk. Pozdrawiam i Ciebie Koniczynko i Ciebie Kamilko:-)

A ja się zgadzam z Kamilką - pauli29 ukończyłam 2 kierunki studiów, ktore jeszcze 10 lat temu dawały mi z pewnnością pracę. Dzieki takiej a nie innej polityce antyrodzinnej ostanich rządów  tej pracy teraz nie mam, a stan zdrowia i finanse nie pozwalają mi na przekwalifikowanie się. Do pracy w sklepie nie chcą mnie przyjać bo MAM ZA WYSOKIE KWALIFIKACJE. Tak samo jest z moim niepenosprawnym mężem, ktory ma AZ  730 zł renty. Za wysokie kwalifikacje, zeby być magazynierem, strózem lub sprzątać. Bo był kiedyś kierownikiem technicznym ... I teraz popatrz mi w oczy i powiedz, ze to nie wina tego, ze meiszkamy w POLSCE.

Koniczynko... 8 lat to bardzo duzo czasu. Gorąco Ci zyczę, zeby Wasz los się odmienił i pozwolił na drugiego maluszka.

Też marzę o drugim dziecku...I nawet mimo tego, że mamy własne mieszkanie ( bez kredytu) to w chwili obecnej nie pracuję  (mimo, że ukończyłam 2 kierunki i mam duże doświadczenie zawodowe), a z 1 pensji trudno jest żyć ( i nie szalejemy, żyjemy skromnie). Widzę, że teraz często nam brakuje, a co dopiero jak pojawiło by się 2 dziecko..Cieszę się tylko z tego, że przed zajściem w ciążę, udało nam sie odłożyć trochę kasy, bo spodziewałam się, że w takiej właśnie sytuacji możemy być i mamy na tzw "czarną godzinę". Zazdroszczę ( tak pozytywnie) moim znajomym jak mogą sobie "pozwolić" na 2 bobasa, przecież to takie wielkie szczęście.. Jestem trochę starsza od Ciebie, także masz jeszcze czas na 2 dziecko, ja już mniej. A chciała bym, aby moje dziecko miało rodzeństwo, tak jak ja mam i jestem z tego powodu meeega szczęśliwa.

Kraj do dupy jest to fakt, jeśli chodzi o pomoc jakąkolwiek.. Ale i w słowach pauli jest trochę racji, że sami sobie decydujemy (prawie w 100%) o tym gdzie się teraz znajdujemy, gdzie pracujemy, co robimy, o czym marzymy..

Wy i tak macie lepszą sytuację niż niejedna rodzina.

Najważniejsze pytanie brzmi, co jest dla was najważniejsze w życiu..? Praca czy rodzina? W którą stronę nalezy się poświęcic..? ;)

A, że się ułoży, to jest fakt, bo jak trzeba dac radę, to się daje. Nie ma co myślec za bardzo o tym co będzie i że będzie ciężko, bo tak jest u każdego praktycznie. Takie jest po prostu życie.. ;)

Wiecie z tym chorym krajem chodzi mi o to, że dwoje wykształconych, pracujących ludzi nie stać na własne mieszkanie :D To jest coś :)

Arletka, myslę, ze nie do końca masz rację. Weż choćby pod uwagę cieżką chorobę lub śmierć, ktoregoś z partnerów. My tak mamy - i pomimo dobrych chęci do pracy w zawodzie czy nie, pracy nie mamy. Jesli nie zdecydujemy się na samozatrudnienie NIKT nie chce nas zatrudnić - dwoje chorych ludzi.

I absolutnie sie z Toba Koniczynko zgadzam. To chory kraj.