(2013-08-23 16:50)
zgłoś nadużycie
monotonia dnia można powiedzieć...mąż za granicą za chlebem...to ciągle czekam i sama z małym cały czas..nie ma lekko :(
Czuję się jakoś pusto- jakby ktoś mnie uderzył, usłyszał by przytłumiony dzwięk ze środka. Nie wiem czemu ale ostatnio czuję, że każdy dzień to bitwa, bitwa o to by dosięgnąć już następnego. Serio. Czasem czuję też, że walczę z własnym dzieckiem, o to by zjadł, o to by poszedł spać, o to by minęła nam kolejna godzina i bliżej było już do snu wieczornego..i tak codziennie. Czuję się jak zła matka, bo tak mi ciężko z tym wszystkim, trudno tak samemu ciągle w tej walce i może przez to wszystko odczuwam w ten sposób. Są radości i uśmiechy gdzieś poupychane po kątach w postaci śmiechu Stasia, jego słodkich minek, ale to mało..za mało mi, cholernie mało! Aż krzyczeć się chce, przeklinać te dni, które wszystkie są takie same. Zawsze mówiłam, że najbardziej nienawidzę czekać, a stało się tak, że moje życie sprowadziło się tylko i wyłącznie do czekania.
Trzymaj się - mówią mi. Tak, ku..wa trzymam się..czego? czegoś, jakiejś nadzieii, spojrzenia w oczy mojego dziecka, wspomnienia o smaku ust...czegoś tam się trzymam i nie puszczę, choć płynie krew z poranionych dłoni..
Komentarze
Wyświetlono: 1 - 2 z 2.
(2013-08-23 22:58)
zgłoś nadużycie
To wszystko minie, jednak musisz cos zrobic zeby urozmaicic sobie dzien- zeby nie kazdy dzien byl taki sam jak inny. Tez sie tak czulam, zwlaszcza w zimie. Predzej czy pozniej to sie odbija na dziecku, bo nie ma sie ochoty juz z nim bawic, zajmowac...tak jak piszesz- czeka sie tylko zeby zasnal i miec swiety spokoj...Teraz pracuje i te pare godzin, ktore spedzam z malym wieczorem, to juz jest zupelnie inaczej niz kiedys- mam sile i chce mi sie nim zajmowac, mam lepszy humor...Takie siedzenie w domu z dzieckiem kiedys jednak bije na dekiel i jest nie dla kazdego...Wpadaj do Krakowa na piwo, zapraszam;)Moze Ci sie humor polepszy;)
