Jestem załamana.. powoli łapę depreche i odechciewa mi się wszystkiego. Dlaczego zawsze problem musi tkwić w pieniądzach..
Kiedy byłam w ciązy mój M. wyjechał do Dęblina na szkolenie NSR żeby dostać pracę w jednostce wojskowej. Nie było go 3.5 miesiąca, a kiedy wrócił okazało się że przyjmować na etat mają dopiero od pazdziernika 2013, więc wrócił do zakichanej pracy na produkcji. Nasza córcia ma 3 miesiące a ja myślę nad tym żeby iść do pracy. Mam już dosyć ciągłego zycia na długach...
Wynajmujemy mieszkanie żeby nie mieszkać z rodzicami mojego M. ( Jego ojciec lubi sobie popić i poodwalać a matka do wszystkiego się zawsze wpieprza).
Dostałam ostatnio pare ofert pracy 40 km od mojego miejsca zamieszkania..ale teraz pytanie co zrobić z malenstwem podczas gdy ja będe w pracy 8 godzin a po pracy na wykładach w szkole. Moja mama pracuje zawodowo prawie 7 dni w tygodniu i nie miałaby czasu na opiekę nad Majeczką a moja teściowa natomiast jest na emeryturze i zajmuje się juz jedną wnuczką. Gdybym miała oddać jej dziecko pod opiekę umarłabym ze strachu że jej nie dopilnuje, że druga wnuczka 2,5 letnia zrobi mojej krzywdę. Nigdy w zyciu nie miałam takiego dylematu. Jeśli pójde do pracy będziemy mieli więcej pieniędzy w domu.. Nie będziemy musieli ciągle pozyczać od rodziców..ale strach o moje dziecko będzie mi towarzyszył przy kazdym wyjsciu z domu do pracy. Natomiast kiedy nie pójdę do pracy ...nadal będziemy brac pieniadze od rodziców i nigdy nie bedziemy w 100 % usamodzielnieni.
Jakkolwiek bym nie zrobiła..moja teściowa będzie brała we wszystkim udział...
:( Potrzebuje jakiejś dobrej rady bo sama sobie już nie potrafie pomóć..
