Odpowiedzi
W chwili przyjścia na świat wzrok jest jednym z najsłabiej rozwiniętych zmysłów – noworodek widzi dobrze przedmioty znajdujące się w odległości 20–30 cm od swojej twarzy. Wszystko, co znajduje się dalej, przypomina świat widziany przez średnio przezroczystą szybę. Lepiej też widzi to, co znajduje się na obrzeżach pola widzenia, od tego, co ma w centrum. Badania dowodzą, że świat takiego malca istnieje w dwóch wymiarach – nie potrafi on bowiem jeszcze dokładnie ocenić, co jest bliżej, a co dalej. W ciągu kilku następnych miesięcy wzrok zacznie się wyostrzać. Niemowlę w wieku 2–3 miesięcy zaczyna już dostrzegać rysy twarzy osób, które się nad nim pochylają. W tym okresie pojawia się również widzenie stereoskopowe, czyli zdolność obu oczu do równoczesnego widzenia tego samego. Przez pierwszych osiem miesięcy życia ostrość wzroku malca poprawia się aż ośmiokrotnie. Nie znaczy to jednak, że jest idealna. Dopiero w wieku sześciu lat dziecko będzie w stanie prawidłowo rozpoznać tak zwane optotypy, służące u okulisty do oceny ostrości widzenia.
Tuż po urodzeniu malec nie rozróżnia jeszcze kolorów – widzi jedynie kontrastowe zestawienia bieli i czerni, pod warunkiem jednak, że są one duże i wyraźne. Z biegiem dni to się zmienia, bo niemowlę zaczyna powoli odróżniać inne barwy. Dziecko w wieku niespełna miesiąca umie już zatrzymać na chwilę wzrok na jaskrawoczerwonej zabawce, którą rodzic przesuwa mu przed oczami. Dwumiesięczny maluszek potrafi odróżnić czerwień i zieleń, w wieku trzech miesięcy rozpoznaje kolor żółty, miesiąc później – niebieski. Ale tylko pod warunkiem, że są one intensywne, a przedmioty w tych kolorach są duże.
Około 3-4 miesiąca życia zaczyna skupiać wzrok na twarzy i oczach osoby mówiącej do dziecka. W wieku 4 miesięcy obydwie gałki oczne zaczynają poruszać się razem, w sposób skoordynowany. Ogolnie pierwszy okres rozwoju wzroku trwa od momentu urodzenia do ukończenia 6 miesiąca życia - wtedy niemowle widzi już niemal wszystko wyraźnie i w barwach ;)
