Przeważnie wraz ze wzrostem liczby urodzonych dzieci skraca się długość życia matki, a w wielu społeczeństwach istnieje dodatnia korelacja pomiędzy liczbą urodzonych dzieci a masą ciała matki. Skutkuje to chorobami układu krążenia, cukrzycą, zaburzeniami metabolicznymi (m.in. zaburzenia tolerancji glukozy), rakiem endometrium, pęcherzyka żółciowego, jelita grubego, trzustki i nerek oraz pogorszeniem jakości życia poprzez np. spadek zadowolenia z własnego wyglądu. Niektóre badania sugerują, że urodzenie dziecka po 23 roku życia obniża ryzyko otyłości. W przypadku porodu najczęściej występuje także syndrom wycieńczenia matczynego (związek liczby wychowanych dzieci ze złym stanem odżywienia matki i w efekcie zwiększoną podatnością na choroby i skróceniem życia). Wczesne macierzyństwo niesie ze sobą większą szanse zachorowania na raka endometrium[7].

Wczesne macierzyństwo i posiadanie wielu dzieci obniża ryzyko zachorowania na hormonozależne nowotwory piersi (nawet o 50% dla kobiet z czworgiem albo pięciorgiem dzieci). Z drugiej strony z większą dzietnością wiąże się też podwyższona szansa zachorowania na raka endometrium i jajników[8].

Poród czasami wiąże się z problemami psychiatrycznymi (np. depresja, demecja, psychoza, zabójstwo noworodka, tokofobia, PTSD). Po rozwiązaniu depresja trwająca od kilku miesięcy do roku występuje u 5-25% kobiet i 1-26% mężczyzn[9]. Obniżenia nastroju po porodzie znanego jako baby blues doświadcza ponad 80% nowych matek[