Czasem mam wrazenie nie chcesz lub już nie potrafisz być szczęśliwa...

Może to jest własnie smutna prawda, chcę, ale nie potrafię.. choć mam nadzieję, że są gdzies jeszcze te dobre szanse.

Tak, Nefri.

nafri, msz po częsci rację - każdy kto zna mnie w "realu" ( nie mylić z marketem :P) to powiedziałby, że jestem zabawna i wesoła, zawsze jkaieś żarcik i nigdy nikomu nie mam nic za złe..ale - pisałam kiedyś chyba nawet "każdy ma w sobie ukrytego potwora" i ja tez mam.  Voltaire napisał kiedyś, że ludzie używają słów po to by ukrywać myśłi i sądze, ze tak jest w moim przypadku. Staram się wyrzucać z siebie to co dobre, nie obarczać innych swoim niepokojem, podczas, gdy czasem duszę się w środku. I łatwiej jest napisac o tym co złe i o tym co boli i smuci niż powiedzieć komuś face to face. Więc ten blog jest moim spowiednikiem, słuchaczem ( a właściwie to Wy) moich obaw i narzekan.

I wiem, ze jesli ktoś to czyta - mysli sobie ależ użalaczka :P:P ale ni ejes tto do konca prawda, bpo potrafię sie czasem cieszyc jak dziecko ze wschodu słońca.

Kamila, czasemm im bardziej chcesz po coś sięgnąć, to to się od Ciebie oddala. Chyba tak właśnie jest.

Tak, to w pewnym sensie forma autoterapii.

"wrażliwiec niepospolity :" podoba mi sie :)

otóż to

Wy moje Doktory