• żądna wiedzy
• pomocna
• aktywistka
• blogerka
• dokumentalistka
• doświadczona

• Profil
• Blog
• Galeria

Ten wielki dzień, krótkie sprawozdanie :)

milionbzdur | 2013-06-14 21:56

Komentarze: 18

Kochane moje, za te wszystkie dobre słowa i życzenia czuję się w obowiązku podzielić się z Wami po krótce tym najważniejszym dniem w życiu. A więc zacznę od początku, rano wstając modliłam się o pogodę. Idąc na 8 do fryzjera zapowiadało się ładnie. Ale kiedy już chwilę po 9 wychodziłam - padało. Mój musiał po mnie podjechać, bo ja bez parasola a fruzura dopiero co ułożona Od razu pojechał odebrać moje kwiaty i biegiem do domu. Prysznic, makijaż, została godzina i zaczęły się nerwy... 'W międzyczasie przyjechała już moja Mama do Babci, byłyśmy umówione, że o 12 po nas przyjadą. Ale kiedy po 11 przyszła moja Mamcia "zobaczyć ostatni raz swoją małą córeczkę" obie już prawie się popłakałyśmy. Dała mi małe, śliczne pudełeczko i powiedziała, żebym założyła to na ślub, żebym miała coś nowego na szczęście. W środku była najpiękniejsza biżuteria jaką chyba kiedykolwiek widziałam. Moja Mamcia wie co lubię, obie kochamy srebro Wycałowałyśmy się i biegiem uciekła, bo obie zaczynałyśmy się na dobre rozklejać. A makijaż przecież miałyśmy już zrobiony Powoli zaczęliśmy się ubierać. Mimo że byłam taka wielka i spuchnięta, czułam się tego dnia naprawdę piękna A kiedy zobaczyłam mojego Przystojniaka w garniturze stres gdzieś się ulotnił. W Urzędzie Pani jeszcze raz sprawdziła dane i zajęliśmy nasze miejsca, goście powoli też. No i zaczęło się. Pani Urzędnik bardzo ładnie mówiła o sensie małżeńswa. Słuchałam  jej uważnie i starałam się nie rozkleić Nawet mi się udało. Raz tylko zachwiał mi się głos kiedy mówiłam słowa przysięgi. Daniel nie pomylił się ani razu Nie pamiętam już o czym myślałam kiedy zakładaliśmy sobie obrączki, całowaliśmy się. Kiedy usłyszeliśmy, że "nasze małżeństwo zostało zawarte" i puścili Mendelsona tak strasznie ścisnęło mnie w gardle. Dotarło do mnie, że On już naprawdę jest mój, że chce z nim być do końca życia Słyszałam jak z tyłu zaszlochała moja Mamcia, z emocji zapomniała o swoim "oj córciu, córciu" Mówi, że od Mendelsona nic nie pamięta Potem były życzenia, piękne słowa, uściski. Wiecie co z tego składania życzeń pamiętam najbardziej? Mojego Dziadka. Człowieka, który nigdy, przenigdy, nawet na pogrzebach najbliższej rodziny nie płacze. A kiedy podszedł do mnie miał łzy w oczach. Chyba ścisnęło Go za gardło, bo przytulił mnie mocno i nic nie powiedział. Mama, Babcia też miały szklaneczki. Ale my, Drożdżówki już tak mamy, że łatwo się wzruszamy Potem była restaurcja, "sto lat" i toasty. Skromny obiad dla najbliższych. Porozmawialiśmy, pośmialiśmy się. Wszyscy mówili do Daniela "pij!", na to ktoś w końcu "Dajcie chłopu spokój, noc poślubna przed nim!", a na to ktoś inny "On już swoje zrobił, nie musi stawać na wysokości zadania" W sumie, co prawda, to prawda

Tak napawdę dopiero w domu mieliśmy czas się tym wszystkim, sobą nacieszyć.

Wiecie, zawsze marzyłam o białej sukni, wielkim weselu, tańcach i zabawie do rana. Ale teraz? Nie żałuję! Najważniejsze, że byliśmy, jesteśmy i będziemy RAZEM! Że w ten sposób powiedzieliśmy sobie jak bardzo się kochamy i że chcemy spędzić ze sobą całe życie

Czeka nas jeszcze ślub kościelny, planujemy go wziąć razem z chrzcinami. Ale też nie będzie wesela. Wolimy te pieniądze przeznaczyć na mieszkanie

Tak jak napisałam, najważniejsze, że jesteśmy Razem, że nic nas nie rodzieli. Ten dzień, mimo że skromny, był jednym z najpiękniejszych w moim życiu, po prostu byłam szczęśliwa

A teraz, tak jak obiecałam, wrzucam Wam kilka fotek. Nie mamy jeszce wszystkich, więc wrzucam to, co mam Miłego oglądania

W Urzędzie, świadek właśnie mówił Danielowi, że jeszcze może uciec

Chłopaki coś kombinowali chyba...

"Złoty krążek mi wcisnął na rękę" A z tyłu moja wzruszona, ocierająca łzy Mamcia

Joanna + Daniel =

Przepyszny słodki torrrcik

Współpraca!

Z kochanymi świadkami

Z moimi Rodzicami Oczywiście każdy musiał robić co innego

Julita, moja siostra i dumna przyszła ciocia

Prezencicho!!! Jest tak piękny, że szkoda mi je rozpakować i stoi na komodzie

To by było na tyle. Rozpisałam się strasznie, mam nadzieję, że ktoś dotrwał do końca I że te, które jednak dotrwały nie zanudziłam Skargi i zażalenia pisać na priv

Buziaki moje Kochane