ale to z biegiem czasu minie naprawde :)
2011-10-12 15:40
|
Wstyd mi sie przyznac...jest mi przykro z tego powodu ale chyba dopada mnie depresja...Ciagle mowilam sobie ze to na pewno hormony wariuja itp. ale dzis zmusilam sie i poczytalam troche o depresji. Wszystko sie zgadza przyczyny jakie sa ze kobieta na to choruje oraz objawy. Zgadza sie wszystko. Ciagle chce mi sie plakac i placze, wszystko dla mnie jest takie bez sensu, boje sie, mam leki...dlaczego? nie wiem. Rano wstaje czuje zmeczenie spala bym ciagle ale nie moge. Gdy przychodzi noc nie moge zasnac o wszystkim mysle oi placze. Czasami nachodza mi mysli wszystko sie skonczylo i koniec mojej mlodosci nic nie bedzie takie samo. Po co mi to dziecko? Kocham je i nie wiem dlaczego tak mysle. Jestem na siebie zla o to wszystko. Ciagle jestem zla na mojego partnera, krzycze a niego lbo z nim nie rozmawiam. Gdy wieczorem gdy on chce spac bo jest zmeczony po pracy denerwuje sie. Mowie mu ze mnie nie kocha ze go nie interesuje, ze to pewnie przez dziecko. Ale on mowi ze kocha glaska mnie po brzuszku a ja i tak nie wierze. Wmawiam sobie ze wszystko jest do kitu. Nic mi sie nie chce robic, z nikim nie chce mi sie gadac, wszystko mnie denerwuje. Nie wiem. Wiem tylko jedno ze jestem narazona na depresje i boje sie ze mnie dopadla. Trwa to juz dlugo a ja dopiero dzis sie do tego przyznaje. Pierwsze 4 miesiace byly inne cieszylam sie, mialam pelno energi bylam szczesliwa, teraz jest inaczej. Co ja moge zrobic?
Odpowiedzi
ale to z biegiem czasu minie naprawde :)
i nie obwiniaj partnera..on nie jest niczemu wienien..to nasze emocje i hormony.
-stres zwiazany z sytuacja finansowa lub rodzinna,
-brak wsparcia ze strony najblizszych,
-wystepowanie zaburzen nastroju w rodzinie,
-powiklaia w czasie ciazy,
-lek o zdrowie nienarodzonego dziecka,
-lek o swoje zdrowie,
-utrata poprzedniej ciazy,
-depesje w rodzinie,
-wczesniejsze stany depresyjne
Mam z tego prawie wszystkie oprocz jednego nie mam naszczescie zadnych powiklan. Wiem czym sie rozni depresja od zwyklych gorszych dni, wahan nastrojow. Moja ciotka choruje na depresje i wiem jak to wyglada. Ja wczesniej tez mialam stany depresyjne ktore mialam leczyc a nie leczylam. Minely ale w kazdym momencie moga sie nawrocic.
No nie wiem. Duzo sobie poczytalam i wydaje mi sie to moze byc cos powazniejszego na dluzsza mete. wkleje tutaj kto jest najbardziej narazony na depresje w ciazy:
-stres zwiazany z sytuacja finansowa lub rodzinna,
-brak wsparcia ze strony najblizszych,
-wystepowanie zaburzen nastroju w rodzinie,
-powiklaia w czasie ciazy,
-lek o zdrowie nienarodzonego dziecka,
-lek o swoje zdrowie,
-utrata poprzedniej ciazy,
-depesje w rodzinie,
-wczesniejsze stany depresyjne
Mam z tego prawie wszystkie oprocz jednego nie mam naszczescie zadnych powiklan. Wiem czym sie rozni depresja od zwyklych gorszych dni, wahan nastrojow. Moja ciotka choruje na depresje i wiem jak to wyglada. Ja wczesniej tez mialam stany depresyjne ktore mialam leczyc a nie leczylam. Minely ale w kazdym momencie moga sie nawrocic.
Skoro miałaś stany depresyjne tym bardziej powinnaś iść do psychiatry jeśli lekarz stwierdzi że faktycznie jest z tobą źle to przepiszę leki pewnie jakieś które można brać w ciąży lepiej nie zaniedbywać tego bo po porodzie może być gorzej.
-stres zwiazany z sytuacja finansowa lub rodzinna,
-brak wsparcia ze strony najblizszych,
-wystepowanie zaburzen nastroju w rodzinie,
-powiklaia w czasie ciazy,
-lek o zdrowie nienarodzonego dziecka,
-lek o swoje zdrowie,
-utrata poprzedniej ciazy,
-depesje w rodzinie,
-wczesniejsze stany depresyjne
Mam z tego prawie wszystkie oprocz jednego nie mam naszczescie zadnych powiklan. Wiem czym sie rozni depresja od zwyklych gorszych dni, wahan nastrojow. Moja ciotka choruje na depresje i wiem jak to wyglada. Ja wczesniej tez mialam stany depresyjne ktore mialam leczyc a nie leczylam. Minely ale w kazdym momencie moga sie nawrocic.
Kiedy chodziłam do szkoły rodzenia miałam spotkania z psychologiem. Powiedział że często się zdarza chwilowe załamanie i prosi żeby wtedy iść do psychologa najlepiej przy szpitalu położniczym i on wtedy pomoże. Psycholog mówiła że to nic takiego i trzeba zacząć już jak się czuje smutek ,bo potem są myśli samobójcze.
Spróbuj się udać do lekarza .
Będę trzymać kciuki
Pozdrawiam Cię cieplutko
