2013-08-18 16:19
|
Moja 2 letnia corka nie chce juz siedziec w wozku I nie widze w tym nic dziwnego, bo zazwyczaj dzieci w jej wieku juz powoli sie odzwyczajaja. Problem jest taki, ze jak juz ja wyciogne z tego wozka na oczywiscie jej zyczenie, nie moge sobie poradzic zeby do niego wrocila kiedy sytuacja tego wymaga. Wczoraj np. znajdowalysmy sie w miejscu gdzie koniecznie musiala siedziec w wozku ( dokladnie autostrada I przejscie dla pieszych) Za raczke nie chce mi sie trzymac, nie chce sie sluchac I wrocic do wozka. Co sie dzieje dalej: strzela focha I przez kolejne minuty lezy na chodniku I wrzeszczy jakby ja ze skory obierali. Obiecalam sobie, ze nigdy wiecej nie dopuszcze do takiej sytuacji. a trauma mam jeszcze do dzisiaj. Nie wiem jak sie do tego spacerowania zabrac. a moze chodzic z nia wszedzie na smyczy. To tez w sumie jakies rozwiazanie. Doradzcie mi prosze. Bede wdzieczna za kazda rade ;-)
TAGI
Brak tagów, bądź pierwsza!
Odpowiedzi
Mozesz uzyc smyczy , tez to przerabialismy i nam pomoglo ;)
Chyba bede musiala tak zrobic, bo innego rozwiazania nie widze w sytuacji gdzy dziecko nie chce sluchac co do niego mowie.
Moja córa ma dwa lata, nie słucha się, lata jak opętana po dworze, więc nie wyobrażam sobie wyjść bez wózka, żywe dziecko z niej, więc się nie dziwię, że gdzieś musi dać upust emocjom, no ale...
Jak wychodzimy z domu, sama krzyczy brum i chce do wózka, dopóki są to wyjścia typu sklep, czy jakiś inne sprawy do pozałatwiania, to jest ok, bo siedzi i jak zaczyna się nudzić, to jej znajduję zajęcie... ale... jeśli idziemy na spacer tak rekreacyjnie i już ją w wózka wyjmę, to o mateńko klękajcie narody, masakra to mało powiedziane, nie dość, że nie nadążam za nią, to jak muszę ją już z powrotem wsadzić w wózek to wygląda to jak regularna walka uliczna. Niestety mieszkam w takiej okolicy, że z każdej strony, gdzie bym się nie ruszyła mam ruchliwe ulice, więc nie mam innego wyjścia jak ją w ten wózek jakoś zapakować. Czasem wygląda to tak, że wkładam, zapinam, a ona powrzeszczy i się uspokoi, a czasem tak ją czymś zajmę, że nawet się nie kapnie, a już siedzi w wózku. A może przekup córkę jakiś jedzonkiem, chrupkiem, piciem, zabawką, zacznij jej ględzić jak najęta o trawie, niebie itp., wiem, że to złe (przekupianie), ale jakoś trzeba sobie radzić, a innego wyjścia czasem nie widzę.
Wczoraj po 3 takich akcjach pod rzad( gdzie przy jednej z nich widzialam 2 inne matki, jedna z dwojka dzieci spokojnie siedzacych w wozkku, a druga z trojka) musialam oczywiscie cos wymyslec zeby do domku wrocic, wiec jakos ja przekupilam wczoraj, ale nie wyobrazam sobie ze bedzie mi strzelac takie fochy codziennie.Mozna powiedziedziec ze probowalam kazdego sposobu zeby chciala usiasc do wozka. I dobrocia i zloscia , bez rezultatu. Poskutkowal gadzet. Jak go zobaczyla, to powiedziala po godzinnej walce oki I siadla do wozka.
Jak wychodzimy z domu, sama krzyczy brum i chce do wózka, dopóki są to wyjścia typu sklep, czy jakiś inne sprawy do pozałatwiania, to jest ok, bo siedzi i jak zaczyna się nudzić, to jej znajduję zajęcie... ale... jeśli idziemy na spacer tak rekreacyjnie i już ją w wózka wyjmę, to o mateńko klękajcie narody, masakra to mało powiedziane, nie dość, że nie nadążam za nią, to jak muszę ją już z powrotem wsadzić w wózek to wygląda to jak regularna walka uliczna. Niestety mieszkam w takiej okolicy, że z każdej strony, gdzie bym się nie ruszyła mam ruchliwe ulice, więc nie mam innego wyjścia jak ją w ten wózek jakoś zapakować. Czasem wygląda to tak, że wkładam, zapinam, a ona powrzeszczy i się uspokoi, a czasem tak ją czymś zajmę, że nawet się nie kapnie, a już siedzi w wózku. A może przekup córkę jakiś jedzonkiem, chrupkiem, piciem, zabawką, zacznij jej ględzić jak najęta o trawie, niebie itp., wiem, że to złe (przekupianie), ale jakoś trzeba sobie radzić, a innego wyjścia czasem nie widzę.
Moja córa ma dwa lata, nie słucha się, lata jak opętana po dworze, więc nie wyobrażam sobie wyjść bez wózka, żywe dziecko z niej, więc się nie dziwię, że gdzieś musi dać upust emocjom, no ale...
Jak wychodzimy z domu, sama krzyczy brum i chce do wózka, dopóki są to wyjścia typu sklep, czy jakiś inne sprawy do pozałatwiania, to jest ok, bo siedzi i jak zaczyna się nudzić, to jej znajduję zajęcie... ale... jeśli idziemy na spacer tak rekreacyjnie i już ją w wózka wyjmę, to o mateńko klękajcie narody, masakra to mało powiedziane, nie dość, że nie nadążam za nią, to jak muszę ją już z powrotem wsadzić w wózek to wygląda to jak regularna walka uliczna. Niestety mieszkam w takiej okolicy, że z każdej strony, gdzie bym się nie ruszyła mam ruchliwe ulice, więc nie mam innego wyjścia jak ją w ten wózek jakoś zapakować. Czasem wygląda to tak, że wkładam, zapinam, a ona powrzeszczy i się uspokoi, a czasem tak ją czymś zajmę, że nawet się nie kapnie, a już siedzi w wózku. A może przekup córkę jakiś jedzonkiem, chrupkiem, piciem, zabawką, zacznij jej ględzić jak najęta o trawie, niebie itp., wiem, że to złe (przekupianie), ale jakoś trzeba sobie radzić, a innego wyjścia czasem nie widzę.
Wczoraj po 3 takich akcjach pod rzad( gdzie przy jednej z nich widzialam 2 inne matki, jedna z dwojka dzieci spokojnie siedzacych w wozkku, a druga z trojka) musialam oczywiscie cos wymyslec zeby do domku wrocic, wiec jakos ja przekupilam wczoraj, ale nie wyobrazam sobie ze bedzie mi strzelac takie fochy codziennie.Mozna powiedziedziec ze probowalam kazdego sposobu zeby chciala usiasc do wozka. I dobrocia i zloscia , bez rezultatu. Poskutkowal gadzet. Jak go zobaczyla, to powiedziala po godzinnej walce oki I siadla do wozka. Jak wychodzimy z domu, sama krzyczy brum i chce do wózka, dopóki są to wyjścia typu sklep, czy jakiś inne sprawy do pozałatwiania, to jest ok, bo siedzi i jak zaczyna się nudzić, to jej znajduję zajęcie... ale... jeśli idziemy na spacer tak rekreacyjnie i już ją w wózka wyjmę, to o mateńko klękajcie narody, masakra to mało powiedziane, nie dość, że nie nadążam za nią, to jak muszę ją już z powrotem wsadzić w wózek to wygląda to jak regularna walka uliczna. Niestety mieszkam w takiej okolicy, że z każdej strony, gdzie bym się nie ruszyła mam ruchliwe ulice, więc nie mam innego wyjścia jak ją w ten wózek jakoś zapakować. Czasem wygląda to tak, że wkładam, zapinam, a ona powrzeszczy i się uspokoi, a czasem tak ją czymś zajmę, że nawet się nie kapnie, a już siedzi w wózku. A może przekup córkę jakiś jedzonkiem, chrupkiem, piciem, zabawką, zacznij jej ględzić jak najęta o trawie, niebie itp., wiem, że to złe (przekupianie), ale jakoś trzeba sobie radzić, a innego wyjścia czasem nie widzę.
Pocieszam się myślą, że jak moja córa będzie trochę większa to zacznie być bardziej grzeczna i spokojna i będzie się w końcu słuchać. ;)
