Marzyłam żeby zostać lekarzem
Ja dokładnie tak samo.Lekarzem, pielęgniarka albo w ostateczności Panią od biologii. Maturę z biologii napisałam super, a zabrakło mi odwagi żeby startować N studia medyczne.
Od małego chciałam być lekarzem.
2016-12-04 16:41
|
Mam na myśli typowe marzenia dziecięce... Nie chodzi mi o np zejście się na nowo rozwiedzionych rodziców czy wyzdrowienie ciężko chorej bliskiej osoby.
Ja marzyłam o byciu baletnicą... oczywiście, ze względu na posturę nie miałam szansy na realizację mojego marzenia.
TAGI
Brak tagów, bądź pierwsza!
Odpowiedzi
Lekarzem, pielęgniarka albo w ostateczności Panią od biologii. Maturę z biologii napisałam super, a zabrakło mi odwagi żeby startować N studia medyczne.
Od małego chciałam być lekarzem.
Przez kilka miesięcy wyczekiwałam z nadzieją listonosza, ale lalka oczywiście nie doszła. Przez długi, długi czas czekałam, aż w końcu straciłam nadzieję. Myślałam, że zaginęła, trafiła do innej dziewczynki, ktoś ukradł, listonosz zabrał... Do głowy mi nie przyszło, że mama mogła mnie okłamać.
To, że tak było uświadomiłam sobie jako dorosła osoba;-)
Trudno w to uwierzyć, ale brak barbie wpłynął na moje dalsze życie, więc do dziś pamiętam to jako największe rozczarowanie.
Jak miałam jakieś 6 lat marzyłam o lalce Barbie;-) To były trochę inne czasy niż teraz, w domu się nie przelewało , a lalka barbie była tylko na zamówienie w Pewex-ie. Mama okłamała mnie, że taką zamówiła i, że idzie pocztą.
Przez kilka miesięcy wyczekiwałam z nadzieją listonosza, ale lalka oczywiście nie doszła. Przez długi, długi czas czekałam, aż w końcu straciłam nadzieję. Myślałam, że zaginęła, trafiła do innej dziewczynki, ktoś ukradł, listonosz zabrał... Do głowy mi nie przyszło, że mama mogła mnie okłamać.
To, że tak było uświadomiłam sobie jako dorosła osoba;-)
Trudno w to uwierzyć, ale brak barbie wpłynął na moje dalsze życie, więc do dziś pamiętam to jako największe rozczarowanie.
To jest masakra:( Ja mialam 2 jamniki jak mialam ok 10 lat. Jeden byl ładniejszy mial rudą sierść i dlugi włos. Kiedyś w lesie zastrzelil go leśniczy jak ojciec byl z nimi na spacerze(Zrobil to specjalnie bo miał z moim ojcem spór o dzialke w lesie). Rodzice powiedzieli mi ze uciekł i pewnie wróci. Chyba przez kilka miesiecy wychodzilam do lasu i na pola i go wołałam, dopiero duzo później powiedzili mi prawdę.
Przez kilka miesięcy wyczekiwałam z nadzieją listonosza, ale lalka oczywiście nie doszła. Przez długi, długi czas czekałam, aż w końcu straciłam nadzieję. Myślałam, że zaginęła, trafiła do innej dziewczynki, ktoś ukradł, listonosz zabrał... Do głowy mi nie przyszło, że mama mogła mnie okłamać.
To, że tak było uświadomiłam sobie jako dorosła osoba;-)
Trudno w to uwierzyć, ale brak barbie wpłynął na moje dalsze życie, więc do dziś pamiętam to jako największe rozczarowanie.
Ja nie mialam takich marzeń ale chyba kilka osób z mojej rodziny myślało że będę artystką/ malarką czy coś ;)
Serio? Myślałam, że każde dziecko o czymś marzy.... 
