Zawsze przyjaźniłam się z facetami:)
Były to piękne, długoletnie przyjaźnie , które niestety zawsze rozpadały się z jednego powodu= przyjaciel poznał jakąś cipkę , zakochał się i uważał,że mając parę cycków do miętolenia, przyjaciółka już jest zbędna:)
Z perspektywy jego cipki, nie dziwi mnie to. Gdyby mój facet miał przyjaciółkę to prawdopodobnie również patrzyłabym na to krzywym okiem-szczególnie jakbym słyszała z opowieści jak blisko ze sobą byli.( nie mówie o bliskości fizycznej, ale ja ze swoim przyjacielem mogliśmy spać w jednym łóżku pod jedną kołdrą pół nadzy , i do niczego nie dochodziło, bo byliśmy ze sobą jak brat z siostrą.Piękna naprawdę relacja)
Jednak zdając sobie sprawe z tego ,że ta relacja może być niewygodna dla partnerek moich męskich przyjaciół, chciałam doprowadzić do wspólnego spotkania. Poznać je, uświadomić ,że nie jestem zagrożeniem dla ich związku... Do spotkania jednak nigdy nie doszło...
Miałam wielu facetów, ale w żadnym związku nie zapominałam o swoich przyjaźniach. Generalnie jestem bardzo lojalną osobą.
Za to jest to wg. moich obserwacji totalną regułą, że przyjaźnie z mężczyznami są fajne dopóki facet nie znajdzie pindy. Przykre czasy...
Czy wy też tak miałyście/macie?
