Poklepywanie nic nie da,wierz mi.
2012-03-07 15:13
|
nie wiem co robic maly wogole mnie nie slucha, z mezem mowimy mu juz nu nu odkad zaczol raczkowac teraz posluchalam brata ktory powiedzial zeby lekko udezyla w pampersa jak nie poslucha, sytuacja w kuchni, robie obiad nie ma meza maly przyszedl do mnie jak zwykle dawalam mu rozne rzeczy do zabawy ale on zawsze otwiera szafke z smiecmi i wyciaga je albo je tlumacz->unosze glos->krzycze->wynosze z kuchni->on wraca zly->otiera z nerwami szafke i robi swoje->ja juz zdenerwowana daje w dupe lekko ale tak zeby poczol lekko szarpie i wynosze z kuchni ten ryczy wrzeszczy ale wraca za mna do kuchni i ROBI TO SAMO!!!! co robic???????? robie to drugi raz trzeci a on zaczyna mnie uderzac z nerwami!!! ratunku nie wiem co robic a on ma dopiero 9 miesiecy co bedzie jak bedzie starszy nie chcem zeby nas zniewolil!!!!prosze pomozcie a moze to normalne? hhhmmmm chyba nie
TAGI
Brak tagów, bądź pierwsza!
Odpowiedzi
Poklepywanie nic nie da,wierz mi.
spróbuj tak, jeżeli nie posłucha Cię po raz dajmy na to 3, to weź dzieciaczka zanieś do łóżeczka.Powtarzaj ten cykl za każdym razem, może to być żmudne ale w końcu zaskoczy. Doskonale Cię rozumiem i wbrew panującej wszem i wobec opinii wiem, że dziecko potrafi wyprowadzić z równowagi. Dobrym sposobem też jak dziecko Cię mega wkurzy jest wyjście z domu na chwile, jeżeli masz z kim zostawić, nawet trzaśnij drzwiami jeżeli ma to Tobie pomóc ;) Wróć i zacznij na spokojnie od nowa rytuał. Tak nawiasem mówiąc, większości z nas dała, da klapsa dziecku, i nie mam tu na myśli bicia...może i to nie jest dobre rozwiązanie, ale dziecku się krzywda nie dzieje. Prawda jest taka, że my, teraźniejsze mamy żyłyśmy w epoce kunsztu klapsa i ....wierze w to, że jesteśmy super matkami dobrymi ludźmi, a ten klaps nie zniszczył nam dzieciństwa i nie zrujnował psychiki ;) Więc...bez przesady, a więcej zrozumienia !!!
Ależ Ty to mądrze napisałaś :)
spróbuj tak, jeżeli nie posłucha Cię po raz dajmy na to 3, to weź dzieciaczka zanieś do łóżeczka.Powtarzaj ten cykl za każdym razem, może to być żmudne ale w końcu zaskoczy. Doskonale Cię rozumiem i wbrew panującej wszem i wobec opinii wiem, że dziecko potrafi wyprowadzić z równowagi. Dobrym sposobem też jak dziecko Cię mega wkurzy jest wyjście z domu na chwile, jeżeli masz z kim zostawić, nawet trzaśnij drzwiami jeżeli ma to Tobie pomóc ;) Wróć i zacznij na spokojnie od nowa rytuał. Tak nawiasem mówiąc, większości z nas dała, da klapsa dziecku, i nie mam tu na myśli bicia...może i to nie jest dobre rozwiązanie, ale dziecku się krzywda nie dzieje. Prawda jest taka, że my, teraźniejsze mamy żyłyśmy w epoce kunsztu klapsa i ....wierze w to, że jesteśmy super matkami dobrymi ludźmi, a ten klaps nie zniszczył nam dzieciństwa i nie zrujnował psychiki ;) Więc...bez przesady, a więcej zrozumienia !!!
Ależ Ty to mądrze napisałaś :)
i myślę, a nawet jestem pewna, że zachowanie twojego malca to normalne zachowanie każdego dziecka w tym wieku. i podpisuję się pod tym, że agresją rodzi się agresję. dasz dziecku klapsa, nie rozumie za co i co to takiego. gdy ty go czymś zdenerwujesz też ci przyłoży. koło się zamyka.
to moje pierwsze dziecko nie wiem jak postepowac, radze sie brata, on doradza wlasnie tak, nie wiem co robic mam metlik w glowie dlatego pisze!!!! DAJCIE SOBIE NA WSTRZYMANIE, zachowuje sie wiekszosc z was jakbym go ztorturowala przynajmniej albo bym mu cos zrobila. to go nie bolalo!!! nie jestem idiotka ale chcialam sprwadzic czy to dziala. widac jestescie tak madrymi mamami ze no wszystko robicie dobrze takze dziekuje bardzo za wsparcie...to forum to jedna wielka pomylka!!!!
wiesz, mi tez dużo zajęło zrozumienie, że tak małe dziecko nie jest złośliwe. on po prostu bardzo chce zrobić to, czego ty nie chcesz, zeby zrobił. klapsy jak sama widzisz nic nie dają. piszesz, ze go to nie boli. no ok, ale jak on cie uderza, to tobie się to nie podoba. dlaczego...? przecież ciebie też to nie boli. jak dziewczyny piszą - dziecko reaguje często agresją na agresję. ty masz na niego nerwy, a on na ciebie.ja w takich sytuacjach robię tak, ze uniemożliwiam małemu dostęp. np. blokuję drzwi. i daję mu coś atrakcyjnego do zabawy. Marcin też się lubił bawić koszem. no to wzięłam małe wiadro, wsypałam do niego różne zabawki i tłumaczyłam, ze tym się może bawić, to jest jego, a tam jest mamy wiadro i tamto jest fuj.
ja Marcina czasem trzepnę po łapach, jak robi coś niebezpiecznego, czego nie mogę zabezpieczyć. ale nie robię tego w nerwach, ostrzegam go wielokrotnie, potem podnosze głos, a jak nie zareaguje to wymierzam karę. ale on jest starszy i specjalnie robi to, czego nie wolno, patrząc, jak zareaguję. nie reaguje na mnie agresją, bo we mnie nie ma niekontrolowanej złości.
kiedys jak miał fazę, ze w zabawie uderzał mnie po klacie czy twarzy, śmiejac sie przy tym, zaczęłam robić to samo, ze smiechem, tratując jak zabawę. mały stwierdził, ze jednak to nie jest fajna zabawa i przestał tak robić.
