Ciąża z 40tygodni.pl

A bzdury gadasz.... Moja przyjaciolka "byla bezplodna" tak twierdzili lekarze...Jak ja zaszlam w ciaze nie wiedzialam jak jej o tym powiedziec-jakos musialam bo mieszkalysmy razem wiec i ta by sie dowiedziala predzej czy pozniej Cieszyla sie ze mna a potem plakala w poduszke ze ona nie moze miec dzidziusia... To wszystko trwalo 8 lat Stracila calkowice nadzieje...az tu nagle ciaza :)

Nie mozna sie nakrecac co miesiac przed @ ze sie jej nie dostanie bo to wcale nie pomaga.... I nie ma co probowac na sile i za wszelka cene Troszke na luz trzeba wrzucic Wiem ze latwo powiedziec bo niektore z nas to prawie wiatropylne sa :) ale troszeczke dystansu do tego wszystkiego jesli nie wychodzi od razu

A bezplodnosc to najgorsze nieszczescie jakie sie moze zdarzyc czlowiekowi

Myśle że nie do końca zostałam zrozumiana.Wiem że potworną tragedią jest wiadomość że jest się bezpłodną.Porównuje po prostu swoje uczucia w momencie jak kolejny miesiąc dostałam miesiączke a na teście jedna kreska a czterokrotną wiadomość że mojemu dziecku przestało bić serduszko.i wtedy zawsze myślałam że wolałabym nie mieć tej nadziei,zdecydowałabym się wtedy na in vitro,a nie mam na to szans bo jesteśmy płodni,zdrowi,tylko jak mówią lekarze coś gdzieś musi być nie tak.Trzeba mieć niesamowicie odporną psychikę żeby próbować raz za razem i tracić kolejne maleństwa.Ja niestety jej nie mam,już nie.Jeśli Was uraziłam to przepraszam ale każdy ma prawo wyrazić tutaj swoje uczucia. I wiem co mogą czuć kobiety które patrzą na swoje siostry które są w ciąży,które rodzą,które cieszą się macierzyństwem bo czułam to wielokrotnie patrząc na swoje siostry.Zazdrosciłam im,czułam potworny żal że to nie ja.

Lepiej mieć nadzieję niż siedzieć i nic nie mieć :)

a ja uwazam ze kazda ma w sobie nadzieje zawsze ! pomyslalas jak czuje sie kobieta ktora wie ze jest bezplodna patrzy na matki z dziecmi na spacerach, wyobrazasz sobie co ona czuje?
Moim zdaniem juz lepiej miec ta nadzieje niz wiedziec ze sie nigdy nie URODZI swojego dziecka. :)

Kobieto nie wiesz co mówisz, mojej siostry dotyczy ten problem i wyć mi się chce jak na nią patrzę i wiem, że nie ma żadnej opcji ani nadziei, dziewczyna ma 28 lat i zostaje tylko adopcja, jeśli w ogóle uda im się z mężem przejść przez te skomplikowane procedury. Ja chodzę z brzuszkiem, a ona udaje, że wszystko OK. Póki jest nadzieja, to jest też motywacja do działania i poszukiwania nowych rozwiązań, leczenia, a tak to co zostaje?

Bardzo dobrze wiem co mówię.Po stracie trzeciego dziecka siostra powiedziała mi dwa dni pózniej że jest w ciąży,wiesz jak się czułam?POTWORNIE!!mówisz że jest możliwość leczenia,właśnie nie ma bo jest wszystko ok według badań.Dziecko jest za każdym razem chore,rozwija się do pewnego momentu i przestaje bić serduszko,i tak już cztery razy.Współczuje każdej kobiecie,tej płodnej i tej niepłodnej.chodzi o sam fakt niemożliwości posiadania dziecka.