Nie ma nikogo spokojnego, chyba czasem wszystkich ponoszą nerwy. Anita spokojnie, ja też często denerwuje się na starszego chociaż nic takiego nie robi, a raz miałam taką sytuację, że płakać mi się chciało, dwójka dzieci płacze a ja sama w domu :( Próbuję być spokojna, policzę czasem nawet do 10 żeby się uspokoić. Najgorsze jest jednak to, że Szymon się w ogóle nie słucha bo jak by się słuchał to byłoby cudownie. Spokój Cię tylko ratuje :*

Spokojnie , pewnie to tylko wina przemęczenia i niewyspania . Nikt ni ejest idealny , a idealne zawsze usmiechniete mamy to są ... w reklamach :P 

Kochana... wszystkiego sie nauczysz, zobaczysz :) Za chwilę, nawet nie bedziesz wiedziała kiedy tak się nauczyłas, ale będziesz ogarniała i dzieci, i dom, i wszystko a i jeszcze znjadziesz czas na leżenie brzuchem do góry :)
Początki bywają trudne. Pocieszę Cię - ja urodziłam drugiego syna jak starszy miał zaledwie 11 m-cy ! I wiesz, całkiem mile wspominam ten czas :)
Lepiej niż po pierwszym porodzie - bo wtedy złapała mnie jakaś deprecha, bo to było zbt mocne jak na baby blues. Może u Ciebe to właśnie też ten słynny baby - blues ? Masz możliwośc na chwilę wyjść sama, pospacerować, pomyśleć, odpocząć ?
A nerwy... nerwy normalna rzecz, każdy się denerwuje. U Cibie pewnie nadal buzują hormony, wszystko to przejdzie :)
Masz jakąś pomoc przy dzieciach ? Albo spraw sobie coś. Ja zawsze tak mam, że jak sobie kuię coś, to mi sie tak mega humor poprawia, że aż zmieniam nastawienie do wszystkiego i nawet nie denerwuje mnie po raz enty wycierać wylaną wodę przez dzieciaki :P
A jak jestem aż tak nerwowa, a mąż jest w domu, to się ubieram i wychodzę. Nie raz piznę drzwiami tak, że cały blok się zatrzęsie, ale idę, ochłonę i wracam - nowa ja.
Trzymam kciuki za Ciebie :) amiętaj, to jest wszystko przejściowe, niedługo będzie lepiej :) Ciesz się teraz, że Twoje dzieci są takie małe, już nigdy nie będą takie :)
Pozdrawiam cieplutko.

mam to samo... moje dziecko ciągle czegoś chce, ciągle mnie woła, ciągnie za rękę, pokazuje na coś czego w ogóle nie ma. nie rozumiem go bo mało co mówi, irytuje mnie strasznie i sama już nie wiem, nie radzę sobie...

Dokładnie.. 

każdy ma rożne chwile i kązda z nas chciałąby dla dzieci jak najelpeiej - i to jest najważniejsze.

Niestety, niewyspanie, humor, pogoda nawet też ma na nas wpływ. 

I dzieci, one przedewszystkim - jedni mają grzeczne, takie na prawdę grzeczne, inni - hajnidki - dziecki o wielkich potrzebach. Lub też dzieci pomiędzy tym ;)

Więc bywa trudno, ale trzeba dac radę. 

Czasy też się zmieniają - dziś piszesz tak, za miesiac możesz pisac zupełnie inaczej, czerpiąc nagle siłę nie wiadomo skąd. Wiem to po sobie.

Dużo sił Ci życzę i cierpliwości.

Myśl często o tym, co masz, co kochasz, jak wiele posiadasz i że musisz się postarac :)