Myślę sobie jak to różnie w życiu bywa. Przy pierwszym dziecku zazwyczaj nie możemy doczekać się pierwszego uśmiechu,słowa kroku.Tak było przynajmniej ze mną . Kiedy urodziłam córkę 9 lat temu wszystko biegło tak powolutku a ja chciałam szybciej i szybciej. Nie mogłam się doczekać kiedy Ada będzie już taką dużą dziewczynką.,kiedy pójdę z nią do piaskownicy,zaplotę warkoczyki itd..Teraz przy drugim dziecku jest wręcz odwrotnie,. Chciałabym aby mój Kubuś ciągle był takim słotkim bobaskiem a tu jak na złość czas zaiwania jak rakieta. Jakaś przewrotność losu czy co?.Ani się spostrzegłam jak mój synek usiadł, zaczął chodzić ,mówić w swoim języku.Wydaje misię jakbym to wczoraj była na porodówce,a to już minęło15 miesięcy..No ale cóż niech sobie rosną te nasze dzieciaczki....niech rosną zdrowo....