2012-11-28 13:11
|
Właśnie założyłam tu konto. jestem tu nowa , mam na imię Sandra, mam 24 lata, jestem z Wawy.
no i co dalej ? mam synka, ma 10 mies.
Teoretycznie jestem samotną matką , praktycznie mam faceta. Rozbieżność ? dopóki nie wpadliśmy kochaliśmy się, po wpadce pod wpływem problemów zaczeliśmy się oddalać od siebie. Mieszkamy razem od 5 lat , ale żyjemy obok siebie.
wszytsko jest na mojej głowie, cały czas zajmuje się dzieckiem, mojego lubego nie ma w domu od 6.30 do 20, czyli jak wychodzi dziecko śpi i jak wraca dziecko śpi. czasami w niedziele wyręczy mnie i zajmie się małym godzinkę pod warunkiem, że mały nie płacze.
w czym problem ?
zawsze walczyłam ze zbędnymi kilogramami przyszedł taki etap , że przytyłam do kolosalnych rozmiarów, udało mi się w klasie maturalnej schudnąć i byłam z siebie dumna później znowu przybrałam, i tak udawało mi się raz przytyć później schudnąć. I tak wkółko.
Tuż przed ciążą schudłam 10 kg, okazało się, że jestem w ciąży no to dieta poszła na bok ale jadłam dla 2 a nie za 2. bardzo się starałam . Przytyłam 6,5kg. ale to było moje 9 mies. wyrzeczeń. Po porodzie wróciłam do wagi z przed ciąży. Super!
Ale to co stało się gdy skończył mi sie pokarm to jest masakra! Syn zaczął kolkować, płakać, w dzień w nocy, byłam w ciągłym stresie i co ? za całodzienny trud zaczęłam sobie wynagradzać jedzeniem, jak syn poszedł spać robiłam lub kupowałam sobie coś ekstra do jedzenia i tak jest do dziś! nie umiem się opanować ciągle myslę o jedzeniu. Zaniedbałam się strasznie. Moje motto to coś słodkiego, dobry obiad i duża kolacja w razie gdyby mały nie dał mi zjeść śniadanie! mój mózg zwariował!
Mam dość tego wszystkiego!
Wyglądam jak córka tucznika. Wstyd mi za siebie, ale nie u mniem się ogarnąć. czy ktoś miał też taki problem ? jestem uzależniona od jedzenia!
jedzenie stało się receptą na całe zło i zmęczenie.
Gdzie szukać pomocy ? W sobie, wiem, ale nie umiem! bo wszystko wydaje mi się za trudne.
Przecież mój syn bedzie się wstydził, że ma taką grubą mamę.
Jak sobie pomóc? jak uwierzyć w swoje mozliwości? jak zmienić to, że jedzenie stało się wynagrodzeniem za opiekę nad dzieckiem, domem, lubym ?
TAGI
Brak tagów, bądź pierwsza!
Odpowiedzi
ja tez nigdy nie należałam do szczupłych moja normalna waga to 75 kg przy wzroście 167cm udało mi się schudnąć na diecie dukana do 70 kg i zaszłam w ciąże ;-) Po ciąży planuję wrócić do diety, bo mozna jeść ile się chce tyle, że protein np. twarogi, jogurty, chude mięsko, jajka itd. ja się zajadałam sernikiem dukanowym i dałam radę. Może też spróbuj.
próbowałam, tylko zawsze przychodzi taki moment w którym sobie nie mogę z czymś poradzić i zaczynam sięobjadac od nowa , później bluzgam na siebie i jade od nowa z dieta zdrowym odżywianiem i tak wkołko
Skoro mieszakasz w Wa-wie to moze poszukaj jakichs miejsc gdzie mozesz pojsc z dzeckiem np. sa takie kawiarnie, klubiki, kursy itp...zebys mogla dziecko miec przy sobie, a mimo to zajac sie jeszcze czyms innym, miec wokol siebie nowych ludzi, wtedy szybciej zapomnisz o tym ze musisz sobie "dostarczac kalorii" ;) Mysle ze wazne jest zeby nie siedziec samej w domu z dzeckiem caly czas i zeby jakos wyrwac sie z tego "kieratu".
ja tez nigdy nie należałam do szczupłych moja normalna waga to 75 kg przy wzroście 167cm udało mi się schudnąć na diecie dukana do 70 kg i zaszłam w ciąże ;-) Po ciąży planuję wrócić do diety, bo mozna jeść ile się chce tyle, że protein np. twarogi, jogurty, chude mięsko, jajka itd. ja się zajadałam sernikiem dukanowym i dałam radę. Może też spróbuj.
próbowałam, tylko zawsze przychodzi taki moment w którym sobie nie mogę z czymś poradzić i zaczynam sięobjadac od nowa , później bluzgam na siebie i jade od nowa z dieta zdrowym odżywianiem i tak wkołko
Dobrze by bylo gdybys jednak raz na jakis czas mogla wyrwac sie z domu i zajac czyms innym niz dzieckiem( wiem ze latwo powiedziec) Musisz sobie stworzyc jakas odskocznie, bo na razie to jedzenie jest twoja odskocznia od natloku obowiazkow. Z tego co piszesz wynika ze potrafisz sobie nalozyc jakas wewnetrzna dyscypline i skoro juz zauwazylas problem, to jest kwestia moze zmiany pewnych nawykow zycia codziennego? Mi w schudnieciu po ciazy bardzo pomogly spacery, bo moj maly jest taki ze potrzebuje codziennie co najmniej 2 h spacer, wiec chodze 2- 3 h dziennie, obojetnie jaka pogoda. Czesto wtedy jem tylko jablko lub cos malego i tak nawet nie zauwazywszy schudlam ju prawie do wagi sprzed ciazy, bez zadnej diety.
Skoro mieszakasz w Wa-wie to moze poszukaj jakichs miejsc gdzie mozesz pojsc z dzeckiem np. sa takie kawiarnie, klubiki, kursy itp...zebys mogla dziecko miec przy sobie, a mimo to zajac sie jeszcze czyms innym, miec wokol siebie nowych ludzi, wtedy szybciej zapomnisz o tym ze musisz sobie "dostarczac kalorii" ;) Mysle ze wazne jest zeby nie siedziec samej w domu z dzeckiem caly czas i zeby jakos wyrwac sie z tego "kieratu".
sama z domu się nie wyrwę bo nie mam tu nikogo kto zająłby się małym, moja rodzina mieszka w Sandomierzu i okollicach, znajomych też nie mam za dużo bo większość wykruszyła się okolo roku temu :) Skoro mieszakasz w Wa-wie to moze poszukaj jakichs miejsc gdzie mozesz pojsc z dzeckiem np. sa takie kawiarnie, klubiki, kursy itp...zebys mogla dziecko miec przy sobie, a mimo to zajac sie jeszcze czyms innym, miec wokol siebie nowych ludzi, wtedy szybciej zapomnisz o tym ze musisz sobie "dostarczac kalorii" ;) Mysle ze wazne jest zeby nie siedziec samej w domu z dzeckiem caly czas i zeby jakos wyrwac sie z tego "kieratu".
Ujęłaś mój problem bardzo trafnie.
Spacerujemy z małym 2 razy dziennie po 1,5 godz. Już nawet windą nie jeżdżę, tylko na 7 piętro po schodzach wchodze, ale co z tego, że wciągnę się z małym do domu po schodach jak i tak jak mi nerwy puszczą to zaraz się świństw opiję, czy znowu coś zjem. No nie mogę juz sama wytrzymac z tą sytuacją. męczy mnie to1
A ponoć grubasy sa szczęśliwe, bo jedzą co chcą i mają przez to dobre samopoczucie. w moim przypadku bujda.
Dobrze by bylo gdybys jednak raz na jakis czas mogla wyrwac sie z domu i zajac czyms innym niz dzieckiem( wiem ze latwo powiedziec) Musisz sobie stworzyc jakas odskocznie, bo na razie to jedzenie jest twoja odskocznia od natloku obowiazkow. Z tego co piszesz wynika ze potrafisz sobie nalozyc jakas wewnetrzna dyscypline i skoro juz zauwazylas problem, to jest kwestia moze zmiany pewnych nawykow zycia codziennego? Mi w schudnieciu po ciazy bardzo pomogly spacery, bo moj maly jest taki ze potrzebuje codziennie co najmniej 2 h spacer, wiec chodze 2- 3 h dziennie, obojetnie jaka pogoda. Czesto wtedy jem tylko jablko lub cos malego i tak nawet nie zauwazywszy schudlam ju prawie do wagi sprzed ciazy, bez zadnej diety.
Skoro mieszakasz w Wa-wie to moze poszukaj jakichs miejsc gdzie mozesz pojsc z dzeckiem np. sa takie kawiarnie, klubiki, kursy itp...zebys mogla dziecko miec przy sobie, a mimo to zajac sie jeszcze czyms innym, miec wokol siebie nowych ludzi, wtedy szybciej zapomnisz o tym ze musisz sobie "dostarczac kalorii" ;) Mysle ze wazne jest zeby nie siedziec samej w domu z dzeckiem caly czas i zeby jakos wyrwac sie z tego "kieratu".
sama z domu się nie wyrwę bo nie mam tu nikogo kto zająłby się małym, moja rodzina mieszka w Sandomierzu i okollicach, znajomych też nie mam za dużo bo większość wykruszyła się okolo roku temu :) Skoro mieszakasz w Wa-wie to moze poszukaj jakichs miejsc gdzie mozesz pojsc z dzeckiem np. sa takie kawiarnie, klubiki, kursy itp...zebys mogla dziecko miec przy sobie, a mimo to zajac sie jeszcze czyms innym, miec wokol siebie nowych ludzi, wtedy szybciej zapomnisz o tym ze musisz sobie "dostarczac kalorii" ;) Mysle ze wazne jest zeby nie siedziec samej w domu z dzeckiem caly czas i zeby jakos wyrwac sie z tego "kieratu".
Ujęłaś mój problem bardzo trafnie.
Spacerujemy z małym 2 razy dziennie po 1,5 godz. Już nawet windą nie jeżdżę, tylko na 7 piętro po schodzach wchodze, ale co z tego, że wciągnę się z małym do domu po schodach jak i tak jak mi nerwy puszczą to zaraz się świństw opiję, czy znowu coś zjem. No nie mogę juz sama wytrzymac z tą sytuacją. męczy mnie to1
A ponoć grubasy sa szczęśliwe, bo jedzą co chcą i mają przez to dobre samopoczucie. w moim przypadku bujda.
Skoro wszystko spowodowane jest nawarstwieniem się problemów to problem siedzi w Twojej głowie i jestem pewna , że nie dasz rady teraz wejść na jakąś dietę. Idź do lekarza! Nie wysyłam Cię odrazu do psychologa ;) ale wystarczy rodzinny. Powiedz mu o twoim przymusie jedzenie, opisz całą sytuację i zapytaj o lek SERONIL:) uwierz mi to jest dobra rada:)
ja go mam właśnie a TY?pomaga,ale skonsultuj to nie załatwiaj na własną ręke
To cholernie ciężka praca na sobą - masz rację.. Ja nie byłam w takiej sytuacji, ale postaram się przyblizyc problem mojej dobrej koleżanki..
Agnieszka ma 29 lat, zawsze była mocnej budowy - nie była gruba, tylko taka ubita, również zawsze walczyła z nadmiernymi kilogramami.. W momencie kiedy zaszła w ciążę, wszelkie wyrzeczenia poszły na bok, po porodzie również.. po prostu odpuściła sobie.. Doszła do wagi 128 kg z 78 kg.. Olała już wszystko, dała sobie spokój, jednak w pewnym momencie jej córka, która ma obecnie 4 lata zaczęła zwracać uwagę na jej nadmierne kilogramy np. mam jest duzia, a mama Ani mała..(gestykulując przy tym) itp.
To, że córka zaczęła swoimi oczami widziec w tym problem zaczęło ją uświadamiać co ona z siebie zrobiła - prędzej nie była tego świadoma, ty - jesteś, to dobrze.
Zaproponowałąm jej wsparcie, będę ją klepać po ramieniu, troche podpowiadać co ma jeść itp.. Będę w nią wierzyć !
Zdałą sobie sprawę, że nie kochałą się ze swoim mężem od..... że nie jest już dla niego atrakcyjna, że ciężko jej buty założyć, wejść na 4 piętro, bo spoci sie jak kura.. bóle nóg dały się we znaki.
Zaczęła działać - największą motywacją byłą córka, zaczelismy od tego, żeby pominąć ciężki wieczorny posiłek.. zamiast ciężkiej kolacji, którą pochłaniała z apetytem zamieniliśmy to na sałatę z vinegretem, pomidorem, feta i włączylismy dużo wody..
Oj jak było ciężko.. nie jednokrotnie mówi, że rezygnuje, zwyzywała mnie kilka razy ;) to jest niesamowite jak było to silne, że zamówić tą pieprzoną pizze, albo usmażyć kiełbachę, zrobić zapiekanki.. ehhh naryczałą się ostro a ja wciąż byłam obok.
Są efekty ! w ciągu tygodnia ponad kilogram.. i tak poszło.. wciąż podkreślam, że lekko nie było, nie mogła uprawiać sportów ze względu na jej rozpieprzone stawy kostne..
obecnie waży 96 kg.
Jest z siebie dumna, ale to ciągła walka!
Ja byłam, jestem obok..
Masz kogoś kto byłby obok razem z Tobą? To nie jest prosty temat i nie z kazdym można o tym pogadać, bo np. Aga sie wstydziła, prosiła o dyskrecję ile waży itp..
Nie wiem czy coś pomogłam, ale trzymam za Ciebie kciuki, bo nie z włąsnego doświadczenia, ale wiem jaki to cholerny ciężar.
Pozdrawiam ciepło
to jest to czego bardzo się boję!że mój syn będzie też tak mówił, i tak porównywał, BĘDZIE SIĘ MNIE WSTYDZIŁ. Agnieszka ma 29 lat, zawsze była mocnej budowy - nie była gruba, tylko taka ubita, również zawsze walczyła z nadmiernymi kilogramami.. W momencie kiedy zaszła w ciążę, wszelkie wyrzeczenia poszły na bok, po porodzie również.. po prostu odpuściła sobie.. Doszła do wagi 128 kg z 78 kg.. Olała już wszystko, dała sobie spokój, jednak w pewnym momencie jej córka, która ma obecnie 4 lata zaczęła zwracać uwagę na jej nadmierne kilogramy np. mam jest duzia, a mama Ani mała..(gestykulując przy tym) itp.
To, że córka zaczęła swoimi oczami widziec w tym problem zaczęło ją uświadamiać co ona z siebie zrobiła - prędzej nie była tego świadoma, ty - jesteś, to dobrze.
Zaproponowałąm jej wsparcie, będę ją klepać po ramieniu, troche podpowiadać co ma jeść itp.. Będę w nią wierzyć !
Zdałą sobie sprawę, że nie kochałą się ze swoim mężem od..... że nie jest już dla niego atrakcyjna, że ciężko jej buty założyć, wejść na 4 piętro, bo spoci sie jak kura.. bóle nóg dały się we znaki.
Zaczęła działać - największą motywacją byłą córka, zaczelismy od tego, żeby pominąć ciężki wieczorny posiłek.. zamiast ciężkiej kolacji, którą pochłaniała z apetytem zamieniliśmy to na sałatę z vinegretem, pomidorem, feta i włączylismy dużo wody..
Oj jak było ciężko.. nie jednokrotnie mówi, że rezygnuje, zwyzywała mnie kilka razy ;) to jest niesamowite jak było to silne, że zamówić tą pieprzoną pizze, albo usmażyć kiełbachę, zrobić zapiekanki.. ehhh naryczałą się ostro a ja wciąż byłam obok.
Są efekty ! w ciągu tygodnia ponad kilogram.. i tak poszło.. wciąż podkreślam, że lekko nie było, nie mogła uprawiać sportów ze względu na jej rozpieprzone stawy kostne..
obecnie waży 96 kg.
Jest z siebie dumna, ale to ciągła walka!
Ja byłam, jestem obok..
Masz kogoś kto byłby obok razem z Tobą? To nie jest prosty temat i nie z kazdym można o tym pogadać, bo np. Aga sie wstydziła, prosiła o dyskrecję ile waży itp..
Nie wiem czy coś pomogłam, ale trzymam za Ciebie kciuki, bo nie z włąsnego doświadczenia, ale wiem jaki to cholerny ciężar.
Pozdrawiam ciepło
Obżeram się a później zadręczam się wyzutami sumienia obiecuje poprawę i chwila spokoju i od nowa. No to jest trudne , bardzo trudne!
nie mam tu nikogo z kim bym mogła o tym porozmawiać i pomóc a druga sprawa to wstyd.
