Żli mężczyźni nie mają kochana miłych dziewczyn, te dziewczyny są po prostu wystraszone. 

Taka to męska natura, że jak im na złotej tacy podasz to nie docenią ;) a jak pisze nefri pochwalić też trzeba ;) 

Ja też jestem wymagająca, ale tak jak pisałm już na blogu Cirri - na dobry gest czy też słowo mnie stać, w przeciwnym razie nie funkjonowałby mi małżeństwo już 10 lat :) Trzeba to ładnie wypośrodkować, choć przyznaję, ze CZASEM przeginam i w zołzę się zamieniam hehe Może mój takie lubi ;) Zgadzam się z tym co napisała Nef i Jakaatarzyna

Czy ja wiem... Jak pisze Bonita, lepiej to jakoś wypośrodkować. Ja należę do tych miłych i niekonfliktowych, ale jak się wkurzę to potrafię pokazać rogi i nie udaję że wszystko jest ok. Nie można dać sobie wejść na głowę i tyle.

Trochę racji w tym jest - u nas też to ja jestem krzykliwa i wymagającą, złoszczącą się i denerwującą, cicha i wrażliwa, podczas gdy mój mąż jest zawsze wesołym, dowcipnym, gadatliwym, miłym, nie wrażliwym zupełnie, ale bardzo pomocnym facetem ;) Tylko, że grzecznie mnie nie słucha, bo zawsze się przy tym nagada albo nasmieje, że się wkurzam eh.. ;P

Coś w tym jest :) ja krzyczę, ja rządzę a mój musi słuchac :)