Ciąża z 40tygodni.pl

Chciałam dostać poradę co zrobić, a stałam się wyrodną matką, która nienawidzi zwierząt, a mój syn niewychowanym bachorem męczącym zwierzęta... Spoko. Spodziewałam się i tego. Więc może się ciut do tego odniosę. Moje dziecko nie uprzykrza życia kotu, bo go uwielbia i gdy zniknął na całą noc rozpaczał za nim i w piżamie chciał go szukać pod blokiem. Chce się z nim bawić, a kot niestety buszuje w nocy, a w dzień śpi, dlatego Mały czasem go budzi aby się z nim bawić. Jego zabawa nie polega na kopaniu, czy krzywdzeniu kota w sposób cielesny, tylko go chce tulić, głaskać, i jak to niektórzy nazywają KIZIAĆ MIZIAĆ. Uczę go szacunku do zwierząt, bo sama je uwielbiam, mimo że za kotami średnio przepadam, zwracam mu uwagę i tłumaczę, że on też nie lubi gdy go się budzi itd. Jest już i tak lepiej niż wtedy gdy kot pojawił się w domu. Nie zgadzam się, że kot jest gorszy niż pies, gdyż miałam psa i musiałam z zazdrości go oddać, gdyż atakował mojego wtedy pół rocznego syna, ale to uznacie pewnie też za moją nieodpowiedzialność już o pojawieniu się dziecka w życiu psa nie wspomnę, bo to pewnie bezczelność z naszej strony itd. Ale mam to głęboko... :) Chciałam pomocy, nie otrzymałam jej, dzięki za każdą wypowiedź. I nie życzę nikomu aby stanął w miejscu wyboru czy czekać aż zwierzę zrobi krzywdę dziecku, czy w odpowiednim momencie zareagować. Odpowiedź na swój problem znalazłam w innym miejscu i jakby kogoś interesowała, nadeszła pora kastracji kota, gdyż wyczuł mocz syna (czasem sika jeszcze do łóżka) i zaznacza swój teren. I ulżyło mi, bo wiem że kot miałby lepiej na świeżym powietrzu, w miejscu które wręcz uwielbia, ale jest to dla nasze zwierzę, które przygarnęliśmy w dobrej wierze, a nie z musu.