Gdyby tak nie było nie nazywałabym jej przyjaciółką. ;) Nie mamy teraz takiej częstotliwości kontaktu jak kiedyś, bo ja z dzieckiem a ona nadal w świecie melanżu, ale wiem, że gdybym zadzwoniła o 3 w nocy, że potrzebuję pomocy, to rzuciłaby wszystko i przyjechała do mnie. :) Zresztą, nie raz tak było. Mamy nawet obie taki sam tatuaż na znak przyjaźni, co więcej do ona do mojej mamy i ja do jej mamy też mówimy "mamo". :P A znamy się od przedszkola. :)

wabik to wspaniale, przyjazn na dobre i na zle- rzadko teraz o taka. Nawet jesli nie masz z Nia teraz takiego kontaktu, to masz pewnosc, ze nigdy nie odmowi Ci pomocy. Super

oj niema zabardzo takich osob..zawsze bylam zdania ze lubiszliczyc licz na siebie i tego sie trzymam. jedyny prawdziwy przyjaciel to moj maz i mama... na nich zawszer moge liczyc i to sie ie zmienia