Ciąża z 40tygodni.pl

Jak widzę czterolatka biegającego za mamą , tak że biedna kobieta nie ma czasu iść kupę zrobić na kibelek to jednak uwazam że coś w tym jest ;)

Poza byciem matką jest się też żoną , kochanką , pracownicą , ciężko to zrobić z dzieckiem wiecznie na rece ...

Dokładnie verrerie. Intuicja.

Trzeba się wsłuchać w siebie i swoje dziecko. Dużo młodych mam staje przed lustrem i pyta codziennie DLACZEGO DZIECKO PANI X ŚPI BEZ LULANIA, ZASYPIA W BIEGU DO ŁÓŻECZKA, ŚPIEWA I TAŃCZY I RECYTUJE TUWIMA A MOJE NIE?

Często jest to zbędnym  zmartwieniem młodej mamy. Problemem wręcz. Prowadzi do zmęczenia i wypalenia materiału.

Pewne nawyki i umiejętności są wpajane dziecku bez potrzeby, za szybko, bez namysłu (stałe jedzenie przed 3 miesiacem życia, dorosłe jedzenie szybciej niż to potrzebne, wysadzanie malucha przy poduchach, chodzenie za rączki gdy dziecko nie wytrenowalo przewrotów, obrotów, siadania itd itd itd itd)- niektóre z tych kroków mama podejmuje intuicyjnie- ok. Niektóre, bo inni podpowiedzieli...

Lekką tresurkę oczekują inni od matek.  Dziecko to człowiek- każdy ma swój charakter, swój gorszy dzień, gorszy czas, lepszy.

Nie po to czekałyśmy na te maleństwa tyle dni, by teraz martwić się, że w wieku kilku miesięcy są jakieś tam inne od innych.

Dużo płacze? Dzieci płaczą. Nie wiedziałaś? Z marudy, płaczka i przylepy z czasem wyrośnie samodzielny, usmiechnięty i zainteresowany maluch- to tylko kwestia czasu.

NIE ROBI PAPA? Jak zacznie.. to Ci zrobi PAPA.

Obojętnie kiedy zacznie, kiedy zaśnie bez utulenia, kiedy zrobi pierwsze siku do nocnika, kiedy skończy z cyckiem, smoczkiem albo innym bajerem- wszystko w swoim czasie, nic na siłę.

Tak, żeby mama była zadowolona i brzdąc cały ;)

I tak i nie , wiele zależy od dziecka jaki ma charakter , zależy też sporo od rodzicow jaki mają styl życia , to co sie u jednych sie sprawdza nie bedzie działać u innych . A porownań dzieci też nie lubię .

roslina28  czyli uważasz, ze np. 2-6-8 miesiecznego maluszka lepiej na wszelki wypadek nauczyć jak nie wchodzić na głowę? Na moje oko- taki bobas dopiero zaczyna kumać, że jest coś ciekawszego od mamy i taty.

  A później to już później. Później to juz inna bajka.

Ale czy dłuższe spanie, noszenie, karmienie i te wszystkie długie potępiane sprawy mają duży wpływ na to, że później nie odkleimy się od dziecka?

ja dziecko dziecko nosze wtedy kiedy wiem ze ono to potrzebuje,spi w swoim lozeczku zeby wlasnie tak jak wyzej dziewcyzna napisala nie spac z 2latka..jak ma swoje lozeczko to niech w nim spi potem ciezko bedzie dzieecko oduczyc spania samemu bedzie wiecznie chcialo spac z rodzicami/rodzicem..tule zawsze jak tylko biore go na rece...
 

czywciazy

Poźnie to juz inna bajka , niby tak ale ciężko może być oduczyć , nagle dziecko przezyje szok że mama go nie chce, a  moze juz nie kocha? Trzeba gdzies to wyposrodkować , jak najbardziej jestem za okazywaniem dziecku czułości , ale na spanie włóżku z rodzicami nigdy nie pozwole , do tego mam męża aby z nim spać ;)

maja9128 właśnie o to chodzi, że fajowo, ze Twoje śpi osobno- to marzenie niejednej.

Problem w tym, ze są dzieci absolutnie oporowe do samodzielnego spania i wtedy mama staje na rzęsach, wyrywa włosy z głowy i na milion sposobów stara się przekonać dziecko do łóżeczka- nerwy i dziecka i mamy. Bo co sobie myśli? Bo ktoś mi powiedział, że będę spać już tak na wieki.

Dla pewnej grupy mam spanie z dzieckiem 2 lata to koszmar, dla innej może okazać się dobrym rozwiązaniem i sposobem na przetrwanie wręcz.

Jak śpi u siebie- rewelacja. Ale jak nie śpi? W czym problem? (no chyba, ze problem dla rodziców, to już inna sprawa i wtedy trzeba już stawać na rzęsach)  Przecież nie bedzie spało tak wiecznie, przychodzi czas, że maluch zacznie tupać nóżkmi, ze chce samo i samo i koniec ;)

*możliwe, ze pisać powinnam "nie jednej"- wybaczyć :P