2016-06-10 10:50
|
...czyli moim mężem, polega na tym, że on mnie w ogóle nie słucha. Mówi, zapewnia, sugeruje, że musimy więcej rozmawiać, dogadywać się w związku z wieloma sprawami (m.in. kwestia wychowania dzieci) a jak przychodzi co do czego to moje zdanie zostaje przez niego (czasami mam wrażenie że nie do końca świadomie) zlekcewazone, olane, generalnie jego zawsze jest na wierzchu... Córka płacze, wręcz zanosi się od płaczu a ten ja trzyma na łóżku (podczas usypiania) taka placzaca a jak próbuje wejść do pokoju wygania mnie a jak się sprzeciwie że ja wezmę i uspokojenie to wrzeszczy na mnie ze mam wyjść i ze ona musi się nauczyć sama zasypiac a nie ciągle na rękach (ma 17mcy). Jak tylko mam jakiś pomysł (czegokolwiek by on nie dotyczył) to słyszę: "A jak Ty chcesz to zrobić?", "Przecież to nie może się udać", "To nie wypali", "Przecież Ty nie dasz rady"... Tłamsi każda moja ideę... Czy macie jakieś sposoby na takich upartych baranow, bo jak próbuje z nim o tym rozmawiać to nie widzi żadnego problemu, a właściwie widzi... Że problemem jestem ja i moje przewrazliwienie i uzalanie się nad sobą. Nie dociera do niego nic, ani groźby ani prośby nie skutkują :( czy jest jeszcze jakąś szansą żeby do niego dotrzeć? wciąż mi sugeruje ze powinnam udać się do psychologa na rozmowe, ale jak mowie ze on też to się śmieje i twierdzi że on tego nie potrzebuje, że obca osoba nie będzie mu mówiła jak ma żyć. Czy ja naprawdę trafiłam na ciężki przypadek (wcześniej taki nie był), czy jest jakiś sposób żeby się zmienił, może podpowiecie jak rozmawiać z takim osobnikiem bo ja już z sił opadam i pomysły mi się wyczerpały :(
TAGI
Brak tagów, bądź pierwsza!
Odpowiedzi
? Usypiasz 17-miesieczne dziecko na rękach ? Jesli codziennie to zgadzam sie z Twoim mężem , że to Ty przesadzasz .... ale fakt nie ładnie że wygania Cie z pokoju ..... Może delikatnie a nawet nie delikatnie sugeruje Ci , że jestes nadopiekuńcza ....
Podałam tu tylko przykład sytuacji, bo nie jest codziennie tak usypiana ale w trakcie zasypiania lubi się poprzytulac, a przy mężu czasami ewidentnie nie chce i ciągnie do mnie jak tylko wejdę do pokoju. Poza tym opisałam trochę inny problem niż usypianie dziecka, a nadopiekuncza na pewno nie jestem, wręcz odwrotnie mąż chucha i dmucha na dzieci... A często popada ze skrajności w skrajność, albo dba o nie tak ze kichnac im nie pozwala bo jeszcze im się krzywda stanie albo doprowadza do stanu skrajnej histerii (i nie obchodzi go fakt że dziecko aż dławi się łzami), bo przecież dziecko ma się słuchać, ma się nauczyć, ma zrobić to samodzielnie...
To powiedz, żeby się z Tobą zamienił.
Co do usypiania to nie wiem jak mozna dac dziecku się wyplakac. Bez sensu.
Dziecko traci poczucie bezpieczeństwa bo rodzice nagle przestają reagować na jego płacz.
17 miesięcy to mało. Nie wiem jakich poradników sie mąż naczytal Ale bez przesady.
Nie daj się dobijac, powiedz mu wprost ze bolą Cię takie słowa i podcinanie skrzydeł .
Trzymam kciuki . Wspólny front jest gwarancją sukcesu w wychowywaniu dzieci
czemu wyszlas za niego za maz? wczesniej taki nie byl?
Nie był :( praca go wykancza, ja również pracuje, i ale wciąż słyszę bo on to bo on tamto... a moje starania na nic bo przecież moje przy jego to Pikuś :/ mam w planie wyjechać i odpocząć a on ma posiedzieć z dziećmi i zobaczymy czy sytuacja się zmieni :( wciąż mi wytyka ze jaką to ja jestem dziwna i się dziwnie zachowuje ale jak jemu powiem to samo to błędu żadnego nie widzi :( i koło się zamyka :/
Mąż pracuje A Ty jesteś z dziećmi?
To powiedz, żeby się z Tobą zamienił.
Co do usypiania to nie wiem jak mozna dac dziecku się wyplakac. Bez sensu.
Dziecko traci poczucie bezpieczeństwa bo rodzice nagle przestają reagować na jego płacz.
17 miesięcy to mało. Nie wiem jakich poradników sie mąż naczytal Ale bez przesady.
Nie daj się dobijac, powiedz mu wprost ze bolą Cię takie słowa i podcinanie skrzydeł .
Trzymam kciuki . Wspólny front jest gwarancją sukcesu w wychowywaniu dzieci
Myślę, ze 17 m-cy to nie jest mało, ale te metody... tu zgadzam się z Kasią.
To powiedz, żeby się z Tobą zamienił.
Co do usypiania to nie wiem jak mozna dac dziecku się wyplakac. Bez sensu.
Dziecko traci poczucie bezpieczeństwa bo rodzice nagle przestają reagować na jego płacz.
17 miesięcy to mało. Nie wiem jakich poradników sie mąż naczytal Ale bez przesady.
Nie daj się dobijac, powiedz mu wprost ze bolą Cię takie słowa i podcinanie skrzydeł .
Trzymam kciuki . Wspólny front jest gwarancją sukcesu w wychowywaniu dzieci
czemu wyszlas za niego za maz? wczesniej taki nie byl?
Nie był :( praca go wykancza, ja również pracuje, i ale wciąż słyszę bo on to bo on tamto... a moje starania na nic bo przecież moje przy jego to Pikuś :/ mam w planie wyjechać i odpocząć a on ma posiedzieć z dziećmi i zobaczymy czy sytuacja się zmieni :( wciąż mi wytyka ze jaką to ja jestem dziwna i się dziwnie zachowuje ale jak jemu powiem to samo to błędu żadnego nie widzi :( i koło się zamyka :/
