Witam,
jestem w 18 tyg ciąży. To moja pierwsza ciąża. Ruchy dziecka zaczęłam czuć już w 14 tyg. To były takie motylki, dzidziuś ruszał się zazwyczaj wieczorami i w nocy. Z tygodnia na tydzien ruchy były coraz bardziej wyraźne i już od 16 tygodnia czułam je naprawdę wyraźnie, tak jakby ktoś mnie dotykał pod skórą. Najczęściej około 10 rano, a w ciągu dnia to kiedy np jechałam tramwajem i był hałas, albo jak ktoś muzykę głośno puścił no i oczywiście wieczorami dzidziuś przewracał się wyraźnie w brzuchu. Przez dwa tygodnie czułam się cudownie spokojna i radosna dzięki temu i nagle wszystko się skończyło. 2 dni temu dziecko totalnie przestało się ruszać, ani motylków ani bulgotania ani głaskania. Dosłownie NIC. Jadłam coś słodkiego, leżałam, sluchałam, prowokowałam sytytacje w których mógł się obudzić i dalej nic. Wczoraj pojechałam do lekarza na ostry dyżur bo coraz bardziej się niepokoiłam. Lekarz zrobił USG i mówi że wszystko ok. Zrobił też KTG i też ok. Zbadał mnie ginekologicznie i też ok. Przepisał jednak nospę forte i kazał leżeć. Nie wiem w sumie dlaczego. Problem w tym, ze już 3 dzień a mały nie dał ani jednego znaku życia i ja nadal się niepokoję. Czy to normalne, że najpierw regularnie przez 4 tygodnie codziennie go czułam a teraz 3 dzień nic? Miałyście tak może? Ja nie ufam do końca lekarzom, nie chodzi o to ze on coś zataił ale moze nie zna się na tym tak dobrze. Nie mam pojęcia co o tym myśleć.
nie martw się wszystko będzie dobrze z dzidzią
ja też byłam w podobnej sytuacji od 14ty zaczełam czucć ruchy a od 18ty przez dwa tygodnie nic odchpdziłam od zmysłówa ale usg i ktg były wporządku
ale jak spowrotem dawała znać to już z podwójną siłą
pozdrawiam
No właśnie, skoro lekarz twierdzi że tętno ok i dzidziuś na USG jest zdrowy to trzeba wierzyć że jest wszystko dobrze. Ja z przerażeniem czytam takie historie bo sama jestem po stracie (wczesnej ciąży) i teraz w drugiej ciąży strasznie panikuję. Nie dalej jak tydzień temu umierałam ze strachu bo przeszły mi objawy z pierwszego trymestru... niby normalne ale ja już myślałam o najgorszym, dlatego bardzo Cię rozumiem i wiem jak ciężko w takich sytuacjach o spokój.
Na pewno wszystko będzie dobrze :) Pewnie niebawem znowu poczujesz Maluszka :)
Strasznie Ci współczuję tych nerwów. Może idź prywatnie do lekarza i opowiedz mu co się dzieje i że wszyscy Cię zbywają, ja wiem jak potrafią traktować kobiety w szpitalu... dramat! Żona mojego teścia po urodzeniu syna usłyszała od lekarza: "mam dla pani złą wiadomość..." tyle, przez cały następny dzień próbowała się dowiedzieć co się dzieje z dzieckiem i w końcu się okazało że małemu nie zeszło jedno jąderko... to była ta zła wiadomość, a ona już sobie wyobrażała Bóg wie co. Prywatnie lekarz na pewno Ci wytłumaczy dlaczego nie czujesz malca, a propos ruchów to powiem Ci że pierwsze ruchy które odczuwałam były bardzo silne w porównaniu do tego co czuję teraz, po pierwsze są dużo rzadsze a po drugie mniej je czuję, ale staram się nie panikować, to są dopiero pierwsze ruchy więc może faktycznie nasze pociech zmieniaja położenie i słabiej je czuć.
Głowa do góry! Najważniejsze że serduszko bije :) a na rzetelność i rzyczliwość personelu szpitala chyba nie mamy co liczyć.
