(2017-08-31 09:08)
zgłoś nadużycie
Od kiedy pamietam bylam boi dupa. Nie wiem skad sie to wzielo i dlaczego tak jest. Sama balam sie spac, sama byc w pokoju. Z mama spalam do 1 gimnazjum. Smieszne? Tak wlasnie bylo. Gdy bylo ciemno balam sie przejsc przez korytarz z kuchni do pokoju. Gdy pobudowalismy pietrowke balam sie byc sama na gorze. Ze schodow jak juz musialam to bieglam... Nie mowiac o pojsciu na strych po cos naqet za dnia. Do lazienki? W nocy nie chodzilam, trzymalam ewentualnie bralam jakies wiaderko na gore. Mimo tego wszystkiego jakos dalo sie zyc naprawde. Mialam gorsze okresy ale zawsze sie jakos udalo opanowac ten strach. Jak wynajelismy te mieszkanie moj maz postanowil ze bedzie kierowca. Przez poczatkowy okres nie wiem ile miesiac dwa czy wiecej spalam u tesciow a tu bylam gosciem. Balam sie. Prosilam meza aby zmienic mieszkanie. Ale dla niego to cos nie logicznego bac sie. W koncu jakos sie przemoglam zaczelam tu spac przebywac. Jakos poszlo. Oczywiscie nie bylo tylko kolorowo. Strach pozostal. A czego sie boje? Ciemnosci i duchow. Nie przyznam siw na glos bo strach sie zwieksza. Mielismy w niedziele chrzest corki. Byla moja siostra chrzestna malej. Ma ona padaczke. W dziecinstwie miala dwa ataki drgawek i dwa byly przy mnie w nocy gdy spalysmy razem. Nikt nie zapytal jak to znioslam jak sie czulam. Najwazniejsza byla ona. Rozumialam. W sobote przed chrztem sie dzialo duzo w kazdym badz razie ona sie nie wyspala moze z godzine spala. Wstalam malej robic mleko. Miala atak. Kolejny raz od wielu lat. Powrocilo i znow przy mnie. Ciagle mam to przed oczami. Znow nikt o nic mnie nie pytal. Karolina nie jest wazna. Tylko ze to przeze mnie ona sie nie wyspala. Poczucie winy nie daje mi zyc. Ona powoedziala ze nie bedzie udawac ze nic sie nie stalo. Przepraszalam. Gdybym mogla cofnac czas... Moze gdybym wiedziala ze nie ma do mnie zalu byloby mi lepiej? Od tamtej pory moj strach nasilil sie maksymalnie. Za dnia jakos daje rade ale gdy sie sciemnia sama mysl ze bylabym w domu bez meza przyprawia mbiw o paniczny strach. Malo tego boje sie wlasnego cienia, wszystkich odglosow. Sama w pokoju jednym boje sie byc. Chodze krok w krok za mezem. Boje sie bo mam dzieci. W nocy modle sie aby Sabinka spala abym nie musoala mleko wstawac robic. Gdy Nikola zacznie marudzic czekam az sama do mnie przyjdzie bo sie boje isc. Maz nie bierze mnie na powaznie. On sie niczego nie boi i nie rozumie jak mozna sie bac. Nawet go to smieszy. A ja caly dzien modle sie aby przezyc jakos noc. Lzy same mi leca. Nie radze sobie z tym juz tego nie kontroluje. Wczoraj maz pojechal zatankowac z Nikola a ja z mala siedzialam przed blokiem bo balam sie wejsc sama do mieszkania. Prosilam go znow o zmiane mieszkanka ale do niego to nie dociera. A ja nie umiem funkcjonowac. Przepraszam dziewczyny musialam to z siebie w koncu wyrzucic.
Komentarze
Wyświetlono: 1 - 10 z 12.
(2017-08-31 09:13)
zgłoś nadużycie
(2017-08-31 09:16)
zgłoś nadużycie
(2017-08-31 09:50)
zgłoś nadużycie
To jest nerwica lękowa i to calkiem poważna skoro dokucza ci codziennie i to od lat, ja mam ataki nerwicy tylko czasami ( podjrzewam że to ma okresowo związek z hormonami lub niedoborem mikroelelemtów). Tak więc psycholog, uważaj jesli przekeruje cię do psychiatry bo on może ci przepisać jakieś leki- ja np. jestem b. ostrożna z lekami. Uzupelnij mikroelementy: magnez, potas , wszystkie z grupy wit B. Moze to się wydawać smieszne ale to pomaga. Rada z lampkami itd. od Kasi też jest przydatna, spróbuj także treningu autogennego- w internecie są instrukcje, techniki oddychania itp. bardzo pomaga żeby się uspokoić. No i na koniec- NIC nie możesz za to ze twoja siostra ma padaczkę i akurat przy tobie miała ataki, może to zabrzmi brutalnie ale znam z autopsji takie osoby w rodzinie, które maja jakas przypadłośc i od dziecka sa przyzwyczajone że są biedne, trzeba się litować a inni się nie liczą. Nie wiem czemu ma do ciebie żal, mogła zostać w domu skoro nie wysypianie się moze spowodować atak. Zrzucanie winy na ciebie jest chore, zwlaszcza ze musialas wstać w nocy zrobic dziecku mleko. No i oczywiście- zmiana mieszkania nic nie da, w innym bedzie to samo.
Ps. ogladalam kiedys reportaż o tym jak sie leczy fobie typu pająki, strach przed ciemnością itp. stosuje sie terapię wstrząsową tzn. trzeba sie konfrontowac z tym czego się najbardxziej boisz. Oczywiscie pod okiem specjalisty i stopniowo.
(2017-08-31 11:03)
zgłoś nadużycie
Tez mialam takie chwile jak bylam mlodsza. Chociaz ostatnio wyszlam od znajomych sama i nie doszlam do domu. Z jednej strony byl las a z drugiej domki letniskowe. Usiadlam przed jednym domkiem i ryczalam. Boje sie ciemnosci. No i boje sie sama w domu siedzziec. Dzis rano slyszalam jakies przerazajace odglosy bedac w lazience. Myslalam ze tesciowa ma tv wlaczony i leci jakis film wojenny ale u niej ciemno i cicho bylo.
(2017-08-31 12:31)
zgłoś nadużycie
(2017-08-31 12:54)
zgłoś nadużycie
nie do psychologa nie .
(2017-08-31 13:38)
zgłoś nadużycie
(2017-08-31 21:52)
zgłoś nadużycie
(2017-09-01 08:25)
zgłoś nadużycie
