Ciąża z 40tygodni.pl

Moj syn do skonczonych 3 miesiecy plalal non stop z przerwa tylko na jedzenie i drzemki max 10 minutowe... najpierw wszyscy przekonywali mnie ze maly sie nie najada, ze mam malo mleka, ze slabe itp. Potem doszla wersja o kolkach. Bylam u 5 pediatrow, usg jamy brZusznej, zadne lekarstwo na kolke mu nie pomagalo wcale, potem lekarze stwierdzili ze to nietolerancja laktozy,mial tez sucha chropowata skore, kazali przestackarmic poersia o przejsc na nutramigen bezlaktozowy i dalej nif. Moj Syn dalek plakal... dzien i noc byl ttlko placz. Jak karmilam piersia to pozniej nie jadlam juznpraktycznie nic. Tylko bulki z maslem i oilam wode . W moim przypadku nie pomoglo nic. Dopoero jak maly mial 4 miesiace to poszlismy do szpitala bo mial wysoka goraczke i okazalo sie ze to zaawansowana infekcja ukladu moczowego, wyleczyli go a on przestal az tyle plakac. Wiec teraz mysle czemu zaden lelarz nigdy nie zlecil zadnego bbadana z krwi czy z moczu. Tylko wszyscy zganiali na brzuch! Dlatego dla spokoju zrob dziecku badania z krwi i z moczu. Ogolnie moj syn po dzis dzien jest dzoeckiem placzliwym i marudnym . Jesli chodzo o karmienie piersia to zaluje ze przestalam karmic, chocby dlatego ze pokarm matki jest najzdrowszy i najlepiej jest trawiony przez dziecko. Pozatym jak Dawid moj lezal przy cycku to nie plakal a potem zjadl w 10 minut a potem ciagle go nosilam a i tak plakal caly czas... nie poddawaj sie i jwdz normalne zdrowe rzeczy

Kurcze to mnie teraz przestraszylas.. powiem lekarzowi o tym że chciałabym zrobic te badania i mam nadzieję,że to zleci chociaz po tych konowalach tutaj mozna sie wszystkiego spodziewac :/

Zrob je dla pewnosci. Zycze Ci duzo wytrwalosci i cierpliwosci bo ja o malo co depresji nie dostalam, ciaglebylam zalamana, nieprzyyomna ze zmeczenia i drazliwa, az zyc mi sie nie chcialo. A potem zaczelam sienobwiniac ze moze ja zrobilam cos zle skoro moje dziecko ciagle placze. Ale to nie mozna sie zalamywac, trzeba to przetrwac, oby tylko w Twoim przypadku to szybko minelo

No ja właśnie już się czuje tak jakbym popadala w depresję :/ na domiar złego moja mama która mi pomagała z malym od porodu dzisiaj wróciła do Polski i w nocy będę z nim zupełnie sama (mąż ma nocke w pracy).. przeraża mnie ta myśl,ale jakoś musze dać radę. Pozostaje liczyc na to,że małego bedzie boleć mniej niż wczoraj,bo wczoraj był istny koszmar:/ pozdrawiam

U mnie to nie bylo lepszych i gorszych chwil... bylo jednakowo zle. Ja bylam z malym caly dzien sama a w nocy z mezem ale on pracowal po 13 godzin wiec rez chcial spac a sie niw dalo bo maly tak glosno plakal. Noce zdecydowanie byly najgorsze ... Nie umiem Ci poradzic jak to przetrwac bo sama sobie nie radzilam...:( nigdy nie pomyslalabym ze taki moze byc poczatek macierzynstwa. Zreszta do roku zycia mojego syna praktycznie nie spalam bo mial problemy ze snem i nie chcialo mu sie spac w nocy... takze nieraz jest tak pod gorke i ciezko ale trzeba moec nadzieje inpowtarzsc sobienze to minie i jak masz tylko mozliwosci to korzystaj z pomocy kogokolwiek