Ciąża z 40tygodni.pl

hej, ja nie miałam różowo. stresy całą ciążę przez faceta, a w siódmym miesiącu rozstałam się z nim. myślałam, ze potem będę miała spokój, a było jeszcze gorzej, bo on dalej mnie dręczył.

mój synek miał ciężki poród, bo był duży. na początku były z nim problemy, bo krwiaka miał, strasznie płakał gdy nie był przy piersi, ale nie wiem, czy to wynikało  z cieżkiego porodu, mojej cukrzycy ciążowej a na ile z moich stresów. po porodzie się rozsypałam bo rozeszło mi się spojenie łonowe, wylądowałam na kulach, nawet dziecka nie mogłam nosić. mój eks dalej mnie drażnił, z powodów finansowych po tygodniu od porodu zaczęłam trochę pracować, zaczęło zanikać mleko. ehh... teraz jest pomału ok, dziecko mam odpukać zdrowe. na początku miał bardzo silną potrzebę ssania, bycia blisko mnie. nie mam porównania, nie wiem, na ile moj synek się"normalnie" zachowuje a na ile nie.

też miałam takie obawy jak Ty, a przez to dokładałam sobie jeszcze więcej stresu i poczucia winy. wierz mi - znam wiele mam, które miały jeszcze gorsze przeżycia niż moje, i urodziły zdrowe dzieci...

Ja również od początku zajebiście się stresowałam. Niedość ze zmiany chormonalne mnie rozwalały, to jeszcze doszły nieporozumienia w domu- masakra. Cały czas zasuwałam jak mrówka- pracowałam po 14 godz.w sklepie, ponieważ mieszkam na wsi więc jeszcze musiałam iść w pole ( nikt za mnie by tego nie zrobił), Na dodatek non stop kłutnie z moimi rodzicami. Gdy już przystopowałam z pracą nasiliły się kłutnie. Okazało się ze ciąża jest zagrożona. Gdy się denerwowałam i krzyczałam mała mnie wtedy okropnie kopała.

Z ciążą było coraz więcej problemów- walczyliśmy o każdy dzień. Jakimś códem udało mi się donosić i urodzić zdrowe dziecko.

Ten cały okres przed i wtrakcie ciąży rozwalił mnie emocjonalnie- nic nie pomagało- ani melisa, ani muzyka. Jedynie spacer do lasu- ale tego się bałam, bo ciąża była zagrożona. Po porodzie jakoś wróciłam do równowagi, może dlatego ze całą swoja uwagę skupiłam na mojej kruszynce ważącej 1860gr.

Moje stresy w żaden sposób na małą nie wpłynęły. Była zdrowa, zachowywała się jak normalny niemowlaczek, raczej spokojna. Przesypiała mi całe noce. Natomiast teras gdy ma już 13 miesięcy każdy mój stres jest przez nią wyczuwalny- robi się niespokojna, marudna- mała empatka.

Ja myślę że takie ogólne rozdraznienie (poza stresującymi sytuacjami) często towarzyszy w ciąży za sprawą hormonów, mi się też zdarza denerwować i to często z błachego powodu, staram się nad tym panować ale nie wiem czy to tak dobrze, może lepiej się wykrzyczeć np. na męża niż dusić wszystko w sobie. Nie bój się, przecież nie da sie przeżyć w totalnym spokoju tych 9 miesięcy zwłaszcza jeśli hormony szaleją...

Myślę że każda przyszła mama walczy ze stresem a dzieci rodzą się zdrowe :)