2014-02-13 12:58 (edytowano 2014-02-13 12:59)
|
Włąsnie wróciłam z mała ze szczypienia. Nigdy tak jeszcze nie bałam sie o nią. Po wstrzyknięciu szczepionki mała zaniosła się tak że zaczeła siniec na buzce pielegniarka wyrwala mi ja z rąk i zaczeła odwracac ją główką do podłogi i w góre tak pare razy i wdmuchiwała powietrze do noska. To było najdłuższe 30 sekund mojego życia. Gdy mała odzyskała głos i dalej zaczeła płakac pielegniar odała mi ją i płakałam razem z małą
Pielegniarka wyraznie była wystraszona ale potem powiedziała ze tak sie moze zdzarzyc i wyszła. lekarza przy tym nie było. Mała wczesniej miała szczepienia i nigdy tak sie nie stało.
CZy wasze dzeici zareagowały tak kiedys?? Boje sie ze moze cos zaczac sie dziac...
TAGI
Brak tagów, bądź pierwsza!
Odpowiedzi
a nie wiecie czy mozna ta kolejna szczypionke wykupic by było jedno ukłucie bo niewyobrażam sobie 3... do tej pory brałysmy strzepienia na nfz
Nie mam pojęcia czy można mieszać... chyba nie... ja od początku 5w1 i tak zostało.... Zadzwoń do przychodni i zapytaj.
a nie wiecie czy mozna ta kolejna szczypionke wykupic by było jedno ukłucie bo niewyobrażam sobie 3... do tej pory brałysmy strzepienia na nfz
można jeśli chodzi o te podstawowe szczepionki najpierw wybrać refundowane a potem jednak zmienić na 5w1, ta na MMR to jest jedna dawka - więcej nie będzie - więc nie do końca jestem pewna czy o to pytałaś
chodzi mi o kolejne szczepienie co jest na 15 miesiecy - tam sa 3 kłucia
Te 3 wklucia to jest ta sama szxzepionka ktorą szczepilas na samym początku,wiec jeżeli wowczas nic jej nie było to nie masz co się martwić na zapas
Dorośli, którzy byli kiedykolwiek świadkami takiego afektywnego bezdechu u dziecka, długo nie mogą dojść do siebie, natomiast dzieci dochodzą do siebie równie szybko, jak wpadły w szał.
Problem bezdechu afektywnego dotyczy zazwyczaj maluchów w okolicach dwóch lat, choć zdarza się też u dzieci rocznych, a także u np. czterolatków. Napady te występują najczęściej w wieku, gdy dziecko nie radzi sobie jeszcze ze złością i frustracją.
Wstrzymywanie oddechu jest bowiem zazwyczaj spowodowane złością, zdenerwowaniem, czasami także bólem. Płacz, który u dziecka ma funkcję przynoszenia ulgi, nasila się czasami tak bardzo, staje się tak histeryczny, że dochodzi do tzw. hiperwentylacji płuc. Konsekwencją jest utrata oddechu. W łagodnych przypadkach dziecku sinieją usta i po chwili oddech wraca do normy. W ostrzejszych przypadkach maluch sinieje i traci przytomność. Zdarza się, że sztywnieje i dostaje drgawek. Nie trwa to zazwyczaj dłużej niż minutę, jednak dla rodzica czy opiekuna ta minuta to wieczność. Zwłaszcza, że osoba nieprzygotowana medycznie do takiej sytuacji nie jest w stanie ocenić, czy dziecko dostało ataku padaczki, czy dzieje się mu jeszcze coś innego.
Najważniejsza w takiej sytuacji jest obserwacja dziecka. Atak padaczki nie jest skutkiem intensywnego płaczu. Nie poprzedza go też zasinienie ust czy twarzy. Tak dzieje się natomiast przy wstrzymywaniu oddechu, które nie ma absolutnie nic wspólnego ze zmianami neurologicznymi.
Rodzic lub opiekun po takim ataku jest w stanie podać dokładną przyczynę wstrzymania oddechu przez dziecko. Dzieje się to u dzieci, którym czegoś się zabroni, a one bardzo tego chcą, u maluchów, które bardzo się wystraszą i to spowoduje u nich histeryczny atak płaczu, u dzieci, które uderzyły się lub skaleczyły i to wywołało u nich gwałtowną reakcję.
Dziecko płacze bardzo gwałtownie, nabiera jeden haust powietrza za drugim, aż w końcu wymyka mu się to spod kontroli. Wstrzymanie oddechu ani utrata przytomności nie trwają u dziecka nigdy dłużej niż minutę. Dlatego nie jest to niebezpieczne dla jego mózgu – nie grozi żadnymi trwałymi uszkodzeniami. Po ataku maluch zazwyczaj szybko dochodzi do siebie, choć zdarza się, że wyczerpany zasypia na około godzinę.
Leczenie i profilaktyka bezdechu afektywnego
Wstrzymywania oddechu zazwyczaj nie leczy się w żaden sposób. Po pierwszym takim incydencie, jak po każdej utracie przytomności przez dziecko, należy skonsultować się z lekarzem. Zwłaszcza, że problem dotyczy bardzo małych dzieci – jak podają statystyki zdarza się od ok. 9 miesiąca życia do najwyżej 4 roku.
W przeważającej większości jest to skutek ogromnej wściekłości, z którą maluch i jego układ nerwowy nie są w stanie sobie poradzić. Zdarza się, jeśli napady występują często i są to tzw. napady powikłane (czyli z występowaniem drgawek), że lekarz zaleci podawanie leków takich jak przy padaczce, choć w znacznie mniejszych dawkach. Najważniejsze jest jednak zapobieganie i niedopuszczanie do wystąpienia ataku. Istnieje zatem szereg zleceń dla rodziców dzieci cierpiących na wstrzymywanie oddechu.
Rady dla rodziców
Dbajcie o to, żeby dziecko było wypoczęte, aby miało zapewnioną odpowiednią ilość snu. Jeśli jest niewyspane, nie podejmujcie z nim wyczerpujących wypraw np. na zakupy, do znajomych itp. Wychowywanie dziecka jest ważne i opiera się m.in. na zakazach. Nie warto jednak walczyć z maluchem zwłaszcza w okresie buntu dwulatka o każdy drobiazg. Jeśli zabraniacie mu czegoś, odmawiacie zabawki czy pójścia na plac zabaw, a widzicie, że atak histerii się zbliża, stosujcie metodę odwracania uwagi. Zainteresujcie malucha drzewem, ptakami w karmniku, samochodem… Nie zaostrzajcie konfliktu, żeby postawić na swoim, ale dyplomatycznie odsuńcie temat na bok. Starajcie się eliminować te czynniki, które doprowadzają dziecko do histerii. Na ataki histerycznego płaczu reagujcie spokojnie – nie panikujcie i nie obiecujcie dziecku wszystkiego czego zapragnie, bo bardzo szybko nauczy się to wykorzystywać. Jeśli rozpozna, że w ten sposób może szantażować rodziców, na pewno ataki nie ustąpią zbyt szybko.
http://dzieci.pl/kat,1024253,title,Napadowe-wstrzymywanie-oddechu-czyli-bezdech-afektywny,wid,16243282,wiadomosc.html
http://40tygodni.pl/Poradnik/455,Napadowe-wstrzymywanie-oddechu-czyli-bezdech-afektywny.html
