Zdecydowanie NIE

to jest bardzo ciężki temat :/ 

Zapomniałam dodać opcji odpowiedzi anonimowej

Wiem że to ciezki temat dlatego ja nikogo nie oceniam, ja tylko bym tak nie potrafiła. Każdy zna swoja sytuację i charakter oraz inne takie i wie czy byłby w stanie wychowac takie dziecko czy nie. Chodzi tylko o to że bardzo dużo ludzi jest jeszcze bardzo ociemniałych w takich tematach i kieruje sie niewłasciwymi wartościami życia.

moze mialabym wahanie gdybym wiedziala ze nie stac mnie na chore dziecko... ale znając zycie pierwsze USG gdzie bije serduszko takie milimetrowe maleństwo W ZYCIU bym nie potrafila skrzywdzic takiej istotki ! 

nie wiem sama... zalezy tez w jakim tygodniu ciazy dowiedzialabym sie o tym, nie mowie nie i nie mowie tak, na pewno kobieta powinna miec prawo wyboru, ale zeby odpowiedziec na to pytanie trzeba by bylo sie znalezc w takiej sytuacji....

na pewno nie potepiam!

Zalegalizowanie aborcji to danie kobietom wyboru. Tyle w temacie. Przykład z waszego 40-stkowego podwórka: co druga laska płacze, że jej teściowa/matka/ciotka... mówi jak wychowtwać dziecko. Nie lubicie jak ktoś wam mówi co macie robić i jak żyć. Więc ja nie rozumiem dlaczego jakiś wąsiasty polityk lub grono proliferów ma mówić kobietom jak mają żyć i czy urodzić niepłnosprawne dziecko, którego życie będzie wypełnione cierpieniem, odrzuceniem i poczuciem niesprawiedliwości. Nawołuję: DAJCIE WYBÓR!

kukurydziana, WYBORU to sie dokonuje przed pójściem do łóżka, a jak nie jesteś w stanie ponieść konsekwencji, to w ciążę nie zachodź . Jakim prawem my mamy decydoać o życiu i śmierci chorych dzieci? Dlaczego to ONE nie mają mieć prawa wyboru? Niech dorosną i same zdecydują czy żyć czy popełnić spmobójstwo. Jeżeli matka nie chce go wychowywać, niech odda komus innemu, ale dlaczego ma je od razu zamordować???

Właśnie na to pytanie nie da się tak łatwo odpowiedziec.. To na prawde zalezy od tylu czynników..

Po pierwsze rodzaj choroby.. Bo tyle, o ile dzieci z zespołem Downa są świadome, mówią, poruszają się, niektóre zyją zupełnie normalnie, nie trzeba ich "cudownie" leczyc kazdego dnia - to owszem, czemu by usunąc takie dziecko ? Ale co innego chyba, jesli dziecko od urodzenia aż do smierci, która zapewne nadejdzie jeszcze zanim Ty umrzesz i kazdy o tym wie, a którego leczenie kosztuje majątek, ktorego Ty nie masz, będzie roślinką pozbawioną czucia, nie potrafiącą chodzic, mówic, jeśc, myc się itd.. itd... ? To sa skrajności, ale chorób jest tak wiele i niektóre sa na prawdę bardzo bardzo cięzkie i bardzo bardzo dużo kosztuje w ogóle utrzymanie takiego dziecka przy życiu... Finanse, pcychika i po prostu siły fizyczne...

My możemy gdybac i zachodzic w głowę, prezentowac nienaganną postawę itd, ale kazdy indywidualny przypadek jest inny! I czym innym jest myślenie o tym, a czym innym znalezienie się w takiej sytuacji!.. Do tego dochodzi aktualny stan życiowy - czy się już ma dzieci, ile, czy ma się pieniądze, czy ma się pomocną osobę, czy się ma dom...

A co jeśli kobieta 38letnia, mająca trójkę względnie małych dzieci, zachodzi w kolejna ciąze i okzauje się, że nosi bardzo ciężko chore dziecko - obojętnie na co - a ona sama ma lub nie ma partnera, bardzo mało zarabia/ją, państwo na pewno im wcale nie pomoże.. ? Musi zmienic mieszkanie na klitkę, powiedziec dzieciom, że od dziś kieszonkowego, wypadow, przyjemności nie będzie, że ich zycie się zmieni, ze nie będą już nawet jadac jak dawniej. A co jesli te dzieci, wiadomo, pokrzywdzone i zbuntowane, zaczną nienawidziec tego swojego najmłodszego rodzeństwa ? Dzieci różnie myślą.. co wtedy zrobic ? Czyje dobro wybrac ? Myślec odzieciach już istniejących ? Czy bardziej o tym w brzuszku ? ..I w końcu matka z płaczem i ogromnymi wyrzutami sumienia trwającymi w niej aż do śmierci, decyduje się usunąc to dziecko.. Bojąc się po prostu się bojąc i będąc pewną, że sobie nie poradzą..

A jeszcze co innego, kiedy jakaś "super gwiazda" (bogata) ma urodzic dziecko, które okzazuje się miec zespoł np. Downa i jednak postanawia usunąc je, bo się Jej po prostu nie chce niszczyc sobie wspaniałego życia! Nie mając przy tym dużych wyrzutów, będąc pewną, że dobrze zrobiła..

Nie można więc kazdej sytuacji wrzucac do jednego worka, bo świat jest na prawdę wielki, różne sytuacje spotykają ludzi, w różnych sytuacjach zyciowych dowiadują się o tej "chorej ciąży", mają różną siłę psychiczną i fizyczną.. :( 

A ile kobiet, tak po prostu usuwa zdrowe ciąże ?! Nawet nie wiemy... 

Dlatego jestem w stanie zrozumiec, jesli ktoś usuwa dziecko, które jest ciężko chore i wiemy, że całe swoje zycie będzie się okropnie męczyc,nie korzystając z zycia wcale, a cała rodzina razem z nim - mów co chcesz.. I też co innego póki to dziecko jest niemowlęciem, a co innego kiedy ma już 14lat... 

To takie ciężkie rozkminy.. Ja na dzien dzisiejszy nie znam odpowiedzi na to pytanie..

sleepingsun życie nie jest tylko białe lub czarne, proponuję porzeszyć horyzonty.