Niekoniecznie aż zrozumie, bo jeszcze nie wszystko da się jej wyjaśnić, ale staram się zawsze powiedzieć dlaczego tak a nie inaczej

Oj barzdzo dużo tłumaczę, dokłądnie, by dziecko wiedziało, nei wyobrażam sobie inaczej ;) i staram się przy tym nie syskutowac pół godziny, jak w kólko powtarza "no ale dalczego?" skoro wiem, że wie. Mówię raz, może dwa dostadnie, dokłądnie ,na wysokości oczu, rządam wręcz potwierdzenia, że słyszała, że wie i dalej już nie gadam o tym ;) Chcoiaż ogólnie rzadko kiedy muszę czegoś zabraniac ;)

w tym wieku tłumacz prosto np ni pojdziemy bo mama jest już zmeczona i koniec tematu , takie długie tłumaczenie przynosi odwrotny skutek , matka nawija makaron na uszy a dziecko nie słucha ;) 

arletka 

Zależy od sytuacji, czasami wystarczy "nie, bo taka była umowa" czy własnie" nie, bo musimy iśc do domu robić obiad", a czasami dłuższy wywód typu" w nocy nie można tak głośno krzyczeć, bo na dole mieszkają małe dzieci i śpią, a jak je obudzimy to będą płakały" itp.

Czasami prze to 'nie" jest dzika awantura, np jak koniec bajek, i foch i piski bo bajki bo to bo tamto. Wtedy tylko kucam, patrzę w oczy aż przestanie wrzeszczeć i spokojnie mówię, żę nie bo umowa była na tą konkretną, teraz pobawimy się klockami.

A niech sobie poprowadzi ten wózek trochę, zobaczy że jest niewygodnie i sam odda, jak wychodzicie też niech idzie sam, zmęczy się i sam wsiądzie :)

Bierz go trochę sposobem :) Jak Hanka chce koniecznie iść bez podania rączki na przejśćiu, to chodzimy po trawie, aż jej sie znudzi i będzie chciała iśc dalej i sama da rączkę :)

Tłumaczę zawsze ale krótko i zwięźle, prostymi słowami, bo dwulatek nie ogarnia całego wszechświata jeszcze ;)

Moi teściowie też są tacy, że jak już wpadną, to jakby na siłę, posiedzą chwilę, kawę tylko czasem wypiją, a tak to siedzą w fotelu, coś tam pogadają i już chcą leciec, byle by szybciej.. Czasem tylko teściowa ma jakieś przejawy ludzkości i nagle bawi się namiętnie ze starszą z moich córek, ale i tak wpada do nas raz-dwa w miesiącu na chwilkę tylko. A jak my do nich przychodzimy, to też często akurat mają coś do zrobienia w kuchni (np. kanapki do pracy na następny dzień...), albo w domu ogólnie, a i tak w tle gra tv i każdy ogląda, ah, bezsensu takie to jest.. Także to chyba taki typ ludzi po prostu, jak Twoja teściowa.

A co do tego, że dziecko ma takie zgarania, że każdego "ustawia", każe stac w wyznaczonym miejscu, robic jakieś tam rzeczy, które sobei wymysliło, to też normalny etap rozwoju, działa wyobraźnia ;) Moja też tak robi, a więc wiem też jakie to bywa meczące, ale jeśli sie nigdzie faktycznie nie śpieszę, to pozwalam jej na to, ku jej uciesze, tak sie bawimy. Co innego, jeśli się śpieszę, to jej mówię, że idziemy, nie ma na to czasu i musi się słuchac, chociaż często tego nei robi, wewnętrznie sie wściekam, ale próbuję nie dac tego po sobie poznac. CO najwyzej trochę popłącze, no trudno. Albo czekam na nią w drzwiach, a ona wrzeszczy, ze "ona chciała otworzyc drzwi", a ja miałam byc gdzie indziej itp., wtedy mówię, że ja idę i w końcu przychodzi.. ale czasem to trwa..

Co do spacerowania, to ja mojej też pozwalałm wyjsc z wózka, co innego z resztą, kiedy się wyginała i niemal z wózka wypadała i wrzeszczała heh, ale od kiedy skończyłą 1,5 roku to kady sacer na nogach si odbywa, takze trwalo to czasem maxmymalnie dlugo gdzieś dojśc, ale w końcu to spacer ;) gorzej jak się niosło zakupy :P a na dalsze dystanse tylko jechałą w takim autko, który ktoś pchał. A teraz młodszej już nawet pzwalam połazic, bo też się tego domaga, nie widzę w tym niczego złego, po prostu niektore dzieci tego wymagają.

Ja też używam zwrotów typu " Byłes niegrzeczny, robiłes awanture o .. więc teraz bedziesz siedział w domu i nigdzie nie wyjdziemy" , " nie właczysz bajki bo juz jest pozno i jest pora kąpieli i spania" (jest 20 i dobranocka się skończyła ale np w dany dzień nie ogladał nic) "nie bedziesz pchał tego wożka bo jestesmy w miescie i nie wolno, dam Ci poprowadzic np w uliczce". Tylko może że ja mu to powtarzam 3 razy, może za dużó? Za 4 robie co powiedziałam np "przestań płakac to wyjdziesz z wozka"(mówie 3 razy i jak do tych 3 razy sie uspokoi to wychodzi a jak nie to nie) To chyba nie są az takie trudne śłowa dla prawie 3 latka? Tym bardziej że i mówi i rozumie wszystko. Ciagle codziennie od rana mam płacz lub uprze sie na coś. Ostatnio obudził sie o 5 rano chciał mleko, poszłam zrobić a on że nie bedzie pić, więc zaprowadziłam go do siebie do pokoju i mówie "siedz tak długo aż znów nie uśniesz nie ma od rana histeri" więc ja sie połozyłam u nas a on tak siedział 40 min i stwierdził "mama to ja już wypije to mleczko" więc poszłam i zrobiłam. Ja wiem że jak jest czas spaceru to wtedy możemy i isc 5 h, ale gdy rano wychodze np żeby jeszcze wrocic i zrobic obiad to góra na przetrzymanie moge miec tak z 20-30 min. On jest strasznie upartym dzieciek a jego codzienny płacz o coś i chęc ustawienia wszystkiego po jego mysli mnie po prostu dołuje. Tak jest codziennie, cczasami przetrzymam a czasmi po prostu nie daje rady i musze krzyknąć, wtedy dzień zaczyna się od płaczu bo nie postawił na swoim.  Syn chowa sie ksiażkowo do 2 llat i 3 miesiecy a teraz to jakiś diabeł sie z niego robi :)