Ciąża z 40tygodni.pl

moj lubi gotowac, zawsze zaczynamy razem ale konczy sie tym ze on tak szybko sie ogarnia przy garach i wogole ze ja tylko siedze i wykonuje drobne krojenie. ale zawsze razem.

spacerki wspolne na piwo... (niestety tylko jedno z nas pije ehhhhh), hehe razem studiujemy... puki co maz wykorzystuje mnie i nie robi notatek hehehe... razem robimy wszelkiego rodzaju zakupy duzo spwdzamy razem czasu.

jednak tez jak kazde zdrowe malzenstwo czasem spedzamy czas osobno... hehe nie zawsze mamy ochote wychodzic razem...

hehe, takich czynności jest mnóstwo... takie zwykłe, jak oglądanie TV czy wgapianie się każdy w swój laptop, gotowanie (choć bywa tu burzliwie ;), sprzątanie, spacer, obiad lub kawa na mieście, wspólne mycie auta (on myje, ja patrzę :p )

i te, które najbardziej lubię - gdy on się kąpie w wannie (ja wolę prysznic) to siedzę na kiblu i mu towarzyszę, albo gdy mu włosy obcinam, a najbardziej lubię rozmowy do 4 nad ranem, gdy muszę wstać na 7 do pracy :p albo gdy jedziemy autem w długie trasy i on odpakowuje mi cukierki, podaje soczek, bo ja prowadzę. albo jak któreś ma nockę w pracy, to drugie jedzie na parę godzin potowarzyszyć :)

ehh... stęskniłam się, a mój mężczyzna w delegacji...

nooo podroze wspolne, uwielbiam z nim jezdzic czy to autem czy pociagiem :)

pewnie ze jest duzo ale kazda taka czynnosc dla kazdej z nas jest czasem tak wyjatkowa... heheh teraz sobie lezymy obok siebie ja na lapku a on cisnie tivika... :) co chwile gadamy i wracamy do swojej czynnosci :)

pierwsze slowo Martynki bedzie AUTO MOTOR BRRRRRUM :)))))

Zadałam to pytanie jakiś czas temu, bo ciągle wydaje mi się, że chociaż mieszkamy pod jednym dachem, przebywamy w jednym pokoju ze swoim mężem to mimo wszystko spędzamy za mało czasu razem... Faktycznie jest wiele takich banalnych wspólnych czynności, na które się nie zwraca uwagi, ale z drugiej strony wkurzają mnie takie sytuacje, że np. siedzimy razem, ale każdy robi swoje, tzn. siedzi przy swoim kompie, lub głównie on siedzi i gra, a ja w nieskończoność czekam aż skończy. Ja właśnie nie traktuję tego jako wspólnie spędzony czas. Pewnie wynika to z mojej nadwrażliwości i (jeszcze) nienasycenia małżeństwem, ale tak właśnie mam... Wiadomo, każdy potrzebuje trochę prywatności, ale trzeba też dbać o siebie nawzajem…  Z tego, co widzę, to wy raczej nie macie takich odczuć, więc to prawdopodobnie ze mną jest coś nie tak, hehe... ;) Ciekawe jak sytuacja będzie wyglądała, gdy już pojawi się dzieciątko, mam nadzieje, że przynajmniej ono nie będzie musiało narzekać na brak czasu któregoś z rodziców.