Wow. Monika, ale super, zazdroszczę!
Jak nie rodziłyście jeszcze, to nie czytajcie poniżej ;))
Ja rodziłam, wydawało mi się, że 14 godzin, a tutaj okazuje się, po dokładnym przelcizeniu, że prawie 17 licząc od wjazdu na porodówkę! W tym samego parcia niecałe dwie godziny. Dawali mi ten gaz rozweselający, ale po nim wymiotowałam i nie dałam rady ustrojstwa używać, kombinowali, podłączyli oxy, ale i tak wszystko szło swoim ślimaczym tempem. Miałam chęć zamordować położną (swoją drogą, złota kobieta), jak nie chciała odpowiadać mi na pytania kiedy w końcu urodzę. Od pierwszej w nocy zwijałam się z bólu, skurcze miałam bardzo mocne, chociaż krótkie. Rano już zasypiałam między skurczami, które miałam co minutę-dwie,tyle to trwało. Nic mi nie pomagało, nawet wanna z ciepłą wodą. Najlepszy był lekarz, który wparował rano na porodówkę z głupim zapytaniem "Zostało nam coś jeszcze z nocy?";)) Jego też chciałam mordować, szczególnie jak później kazał mi przeć dłużej niż miałam skurcze i krzyczał na mnie, żebym mocniej parła. Kurde, ale jak? Pamiętam, że powiedziałam mu, że postaram się spełnić jego oczekiwania, ale niczego nie obiecuję. Mąż mówił, że wtedy się facet zamknął ;) Tylko pod koniec jeszcze mi "pomógł" urodzić naciskając na brzuch, przez co mam pięknie obite żebro, boli do dzisiaj, chociaż to już ponad dwa tygodnie minęły. I tak przed siedemnastą udało mi się urodzić ;)
Dobra, w końcu to opisałam :))
Zawsze miałam nadzieję, że trafi mi się jeden z lżejszych porodów, albo chociaż szybszych ;) Ale niestety, nie było mi to dane. Do tego jeszcze prosiłam, żeby mnie rozcięli, bo nie chciałam popękać, a i tak popękałam mimo rozcięcia. Z pół godziny mnie potem facet łatał. Do tego jakiś dziwny był, niezbyt rozmowny. Ale chyba załatał dobrze.
Po prostu mi się trafił poród hardkor :D Ale mówi się trudno, żyje się dalej. Teraz mam swojego synusia i jest pięknie :))
