Mój Dominik teraz ma fazę na spitalanie w momencie gdy zmieniam mu pieluchę. Pupsko obsrane, a ten wierzga mi nogami i próbuje uciec I teraz wyobraź sobie, że w czasie gdy Ty walczysz ze zmianą pieluchy, bo dziecko kupke zorbiło i wszystko w tej kupie jest, drugie pakuje Ci się na odwróconą skrzynię na zabawki, a stamtąd wchodzi na stół.... Mój ma teraz etap kombinowania, podstawiania sobie róznych pudełek po to by po nich do góry się wspiąć i wejść wyżej, i wyżej....

Kalla, to sprawa indywidualna kazdej z nas oczywiście.... Cześć z nas chce wszystko na hura, a druga część (tak jak np. ja :)) nie... U mnie było odwortnie.. tzn. gdy skończyłam 30 lat zaczęłam nad drugim dzieckiem się zastanawiać. Znów zachciało mi się płaczącego w niebogłosy niemowlaczka, obsranych dupek, karmienia piersią.... Cieszyłam się, że znów moge mieśc szanse w to wejść mimo, że pamiętam iż łatwo wtedy nie było. Mój syn też chciał rodzeństwo. Na spokojnie zajęłam się jednym dzieckiem, a gdy ten trochę się już usamodzielnił to zapragnęłam znów poczuć takiego maleńkiego bejbolka przy sobie. Teraz mam i dziecko kótre samo pójdzie po bułki do sklepu, pobawi się na podwórku pod domem,  i maluszka za którym trzeba trochę pobiegać :) Nam tak jest dobrze choć oczywiście każda z tych sytuacji ma swoje plusy i minusy

Żałuję,że nie mamy bliźniaków, raz by się człowiek przemeczył i spokój by był :D

tak jak mi je ktos urodzi haha :P