Dziwne to trochę. Ja też chciałm rodzić naturalnie i zaczełam ale to co przeżyłam to było najgorsze przeżycie. Brak postępów porodu, Leon za duży nic z tego nie wyszło.  Cisnienie skakało mu jak szalone ja już bylam wyczerpana i modlilam sie o ta zasrana cesarke z ktora dlugo zwlekali.  Wszystkie emocje ze mnie zeszly jak wyjeli Leonka i okazalo sie ze jest caly i zdrowy mimo mojej cukrzycy mimo problemow przy naturalnym porodzie i serio to byla milosc od pierwszego wejrzenia mimo ze nie rodzilam naturalnie i jak to nazwalas 'wydobyli' go ze mnie. Bardzo sie ciesze ze to byla cesarka i grubo sie bede zastanawiac nad kolejnym porodem naturalnym. Kocham moje dziecko nad zycie i nie uwazam ze porod naturalny jest wyznacznikiem milosci do dziecka. Może takie masz odczucia bo dla Ciebie najwazniejsze bylo urodzic naturalnie a nic z tego nie wyszlo. Nie wiem, nie umiem sobie jakos sensownie tego wytlumaczyc.

Wiele matek po porodach sn  ma podobne odczucia do Twoich. Ten etap minie. Wrócisz wkrótce do normy psychicznej :) Nie załamuj się.

Pamietaj tylko , ze te opisy porodów sa czesto koloryzowane ;)

Boze co ja bym dala za cc ... 

Szkoda ze mimo CC mąz nie mogł byc obok Ciebie , W UK nawet w trakcie cc i po cc partner jest cały czas obecny . Może to by troche zmieniło twoje odczucia .

No ale syty głodnego nie zrozumie . 

A to co czujesz to wiele mam tak ma i to tez po SN , troche minie czasu zanim na dobre do ciebie dotrze ze jestes mama ;) 

Nie załamuj się myślę że to co ty teraż przechodzisz przechowi wiele mam tylko żadko się do tego przyznają a ty zrobilaś coś wielkiego !!!! Pryznałaś się do problemu widzisz co się dzieję ja mam w sobie synka i co bardziej rozczulam się na widok malych kotków niż małych dzieci , myślę że poród nie ma tu nic do żeczy kachana będzie dobrze 

Myślę, że hormony Ci jeszcze buzują i dlatego tak myślisz. Miałam podobnie ja Ty. Nastawiona na poród naturalny, a tu nic. Po 24h w męczarni zrobiono mi cc. Mojej córce groziła zamartwica wewnątrzmaciczna, a ja dostałam partych przy 5 cm rozwarcia. I pomyśl, że moje dziecko było ładnie ułożone, a i tak się nie udało. Na mojej gabaryty była za duża choć tak naprawdę mała ( 3180g i 54cm).

Do tego doszedł nacisk na karmienie piersią na które tylko i wyłącznie byłam przygotowana, a tu... dupa. Zero pokarmu do 8 doby życia Lenki, a później już cycuś mamy był beee. Byłam załamana,że tak się stało i słyszałam czasem od starszych babek "cesarka eee to się nie wymęczyłaś" "karmisz sztucznie to jak nie matka" pfff okropne to było, ale dałam radę.

To Twoje dziecko! Nosiłaś je pod sercem! Było w Tobie!

Wcale to nie to samo ja opieka nad siostrzenicą. O nią nie dbałaś jak była w brzuszku. Nie czułaś jej jeszcze w łonie. Najważniejsze jest to żebyś nie myślała teraz,a bo ja sobie zaplanowałam naturalny i tak nie było to jest źle! Nieprawda! Każdy poród to poród! Każdy wiąże się z bólem! Myśl teraz tylko o synku i o tym jak to fajnie było mieć go w brzuszku, Nie ważne którędy wyszedł! Ważne, że wyszedł z Ciebie :*

Głowa do góry! :*

Honia ja mam podobnie jak Ty- nie jesteś sama.

ja strasznie bałam sie cc, najbardziej tego że nie bedzie przy mnie męża na którego zawsze mogłam liczyć, po prostu gdyby stał obok to wiedziałabym że wszystko bedzie ok,  że nie jestem sama, a tak to tylko gromada obcych ludzi wokoło, czułam sie okropnie. Nie czułam sie matką tego dziecka. Nawet zrobiłam tu sonde na ten temat.  Po prostu nie potrafiłam wypowiedziec słów "a jak ja urodziłam Antka" bo nie czułam że go urodziłam, nie miałam instynktu macierzyńskiego. Na szczeście przeszło mi po jakichś 2, 3 miesiacach i teraz juz czuje ze jestem jego matką, że go urodziłam, wiem że on mnie kocha i to dla niego żadna róznica jak sie urodził :0 chyba ....Tobie też na pewno to minie, przyjdą to konkretne, mocne uczucia, zobaczysz :) ja  jak widziałam jak sie męczyły dziewczyny na sn to się strasznie ciesze że miałam cc :)

Kochana to Twój syn i nic tego nie zmieni. Ty go nosiłas pod serduszkiem i walczyłas o to żeby wszystko było dobrze. A to,że musieli go wyjąć nic nie znaczy. Ja tam Cie podziwiam...nie wiem jak bym zachowała sie na Twoim miejscu z tym brakiem działania znieczulenia i w ogule.  zycie pisze rózne scenariusze i wszystkirgo nie przewidzisz najważniejsze,że to wszystko macie juz za soba i teraz trzeba myslec tylko o tym jakie cudowne i mniej cudowne chiwle też,czekaja Was jako rodziców. Trzymam kciuki!!!