Nie zaznaczę ani TAK ani NIE bo różnie z tym bywa. Raz rwie się do pomocy, raz woli siedzieć przy kompie albo uwalić się na wyrku z brzuchem do góry. Poza tym sprzątać po sobie niezbyt umie :P a jak zacznie sprzątać to wolę to sama zrobić z niego bo więcej szkody niż pożytku.  Np zmywa talerze to wszędzie jest nachlapane wokół wody lub naczynia są niedomyte. Także dziękuję za taką pomoc :P Aż się boję co to będzie przy dziecku! Dzidzia zrobi kupkę, zacznie ją przebierać to się okażę, że więcej ma on kupy na rękach niż dziecko w pieluszce :P

Jeśli zaś chodzi o wsparcie psychiczne to jest niezastąpiony :)

Wiesz, że jak będziesz starała się mu udowodnić, że sama sobie ze wszystkim dajesz radę to on stwierdzi, że tak jest. Ja w pewnym momencie obraziłam się i uparłam, że bez łachy nie będę czekała aż zniesie mi wózek. I co? I w pewnym momencie usłyszałam, że przecież zawsze dawałam radę to terazx nie dam, że taką byłam feministką a teraz mu wypominam, że mi nie pomaga. No i musiałam nauczyć się prosić o pomoc i jej od niego oczekiwać. Bo mam cudownego męża, który z chęcią mi pomoże..... tylko faceci są jacyś tacy kurde niedomyślni i trzeba sobie pewne rzeczy wyegzekwować.

Ja uważam, że powinnaś jasno powiedzieć, że oczekujesz od niego pomocy. W końcu to wasze wspólne dzieci i wasz wspólny obowiązek:) Nie ma co robić z siebie umęczonej matki polki bo kiedyś wykitujesz;)

Pomaga, choc chcialabym, zeby robil to czesciej, bo przeciez mam tylko 2 rece... Ale stara sie jak moze