1. chcę zostac z dzieckiem do 3 roku zycia. ta rola mnie nie męczy. czuje sie spelniona |
2. chce wrocic do pracy zeby poczuc sie spelniona zawodowo, a dziecku zapewnie opieke |
3. chce wrocic do pracy chociaz na pol etatu, zeby nie zwariowac bedac non stop w domu z dzieckiem |
4. nie moge siedziec 3 lat z dzieckiem bo strace moje dotychczasowe stanowisko pracy |
Ja mam wlasnie te komfortowa sytuacje, ze maz zarabia ze spokojem na nasze utrzymanie, a ja moge byc z malym w domu. Do przedszkola pojdzie, jak skonczy ok 3,5 roku. Konczy w zimie, a w lato pojdzie rozwijac sie spolecznie ;)
Nie wyobrazam sobie oddac go do zlobka, czy pod opieke niani, skoro nie ma koniecznosci. Gdybym musiala, to co innego.
Ciesze sie, ze mam ten komfort pozostania z dzieckiem :)
I ja również nie muszę,ale chcę :)
jak dla mnie zbyt dlugie siedzenie w domu "cofa" kobiete .
teraz tak mówie ,ale jak bedzie to nie wiem czy nie zwariuje w domu;P
Ale ja nie czuje sie cofnieta, mam swoje hobby, do ktorego wychodze z domu, mam znajomych, z ktorymi sie moge spotkac. Nie wiem czy np praca w jakiejs fabryce, przy tasmie, czy ciagle wykonywanie tego samego przy biurku bardziej rozwija niz zajmowanie sie dzieckiem. mam czas sledzenia prasy, jestem na biezaco w wiadomosciach, nowinkach, sledze rozne blogi kulinarne, moge sie na plaszczyznie kuchni bardziej sprawdzic. Ach sporo mozliwosci rozwoju. Siedzenie z dzieckiem, to nie zamykanie sie na wszystko i przelaczenie glowy wylacznie na dziecko :) Wychodzac na spacery, na place zabaw tez spotykam roznych ludzi itp. itd... gdzie tu zacofanie?
Mała daje mi w kość,potrafi cały dzień marudzić mimo że wszystko się nad Nią robi,czasami mam chwile słabości ale chyba jak każda z nas.Ale nie wyobrażam sobie zostawić małej bez opieki,czułabym się gorzej niż jakby płakała przez cały dzień i noc.Co prawda uczęszczam na zajęcia zaocznie z moją najlepsza kumpelą i nie ukrywam jest to trochę odskocznia dla mnie,bo moje życie zapewne jak wielu tutaj dziewczyn skupia się wyłącznie na dziecku,od poniedziałku do piątku dzien wygląda tak samo,jedynie to mnie cieszy że mała coraz bardziej się śmieje i cieszy na mój widok no i rozwija.
Co prawda ucze sie, wiec pol dnia spedzam w szkole a pol dnia Oskar jest w przedszkolu, ale gdybym miala wybor, to czemu nie 
A ucze sie dla samej siebie, ale nie ukrywam, ze jest to meczace...
podobno na uksztaltowanie charakteru dziecka ma sie wplyw do 4 roku zycia, wiec zamierzam wykorzystac ten czas w miare mozliwosci jak najdluzej bedac z dzieckiem, najwyzej dostane fisia trudno, pozniej dojde do siebie
